Podgorica

Küçük bir köy burası

Burada canımı alma Tanrım 

Trafiğin olmadığı 

Bir köy burası 

Üç beş sokak ötede bir kız yaşıyor 

Onun canını da alma Tanrım

Bazen tabiata uyuyorum

Bazen tabiat bana

Burası o kadar küçük ki

Tabiat bu kızdan ibaret Tanrım

Geceleri sessiz bir köy burası

Her köy gibi değil yalnız

Bu köyün muhtarı da

Köylüsü de

Bu kız Tanrım

Ben biraz yürümeye çıkıyorum

Üç beş sokak ötede bir işim var

Sen burada bekle Tanrım 

To The GOD*

 Biz bizansın üstüne 3 katlı apartmanlar yaptık
İçinde taklit USA şovlar izliyoruz

Gittikçe daha fazla acıkıyoruz
Midemizden salavatlar geliyor
3 saniyeden fazla bir kadının gözünün içine bakamıyoruz

Tanıdıklarımız çoğaldı, dostlarımız azaldı
Ne zaman günaydın iyi geceler diyeceğimizi bilmiyoruz
Öyle uyuyoruz ki belden aşağısında ne var söyleyemiyoruz
Ne giriyor ne çıkıyor umursamıyoruz

Hiçbir yaz bu kadar sıcak olmamıştı
Yanmış ağaç ve hayvan kokularıyla güneşin keyfini sürüyoruz
Derimize sindiğinden günahsız kokuları
Kendimizi bir zannediyoruz
Koltuk altlarımızda arsızlığın keskin esansı ile

Dünya devi ülkemde
Uzun saçlı ve küpeli ibneler
Kısa etekli orospular
Kimsenin gitmediği camiler
Yabancı marka arabalar
Dilimizi konuşmayan kardeşlerim
İnsan değerine edirne sınır kapısından yasak var

Gittikçe daha fazla susuyoruz
Bağırsaklarımız yetim hakkı sindiremiyor
3 saniyeden fazla bir demokratın* gözünün içine bakamıyoruz

Attila İLHAN - Kimi Sevsem Sensin

''gidiş''

Bir cumartesi fulyadan eski şişhaneye
Hatırlayıp hatırlayıp durduğum fotoğraflarımızı
Nasıl şerefimi bıraktıysam her seferinde özürler dilerken
Öyle bırakıp gidiyorum
Ben olamayan bir insan vücudunda

Yağmura yakalandığım kadife bir ceketle

Bir cuma beşiktaş'tan şişliye
Ayaklarım benden önce gidiyor
Aklımın tamamı sende
Gözlerim açık mı zannediyorsun
Nefesimdeki sigara
Pembe dudaklarında bir hevesle

Ben olmayan bir bedende kalakaldım
Isıran bir gece kadife ceketimle

Bir çarşamba leventten sabiha gökçene
Gidiyor
''Gidiş''
O gidiş işte

zamansız

Sen gidersen
Ben yağmur yemiş meyva
All System is down
Durmayan cızırtı
Isınmayan ayak
Titrek eller
Kaşınan göz

Bir türlü geçmeyen kış mevsiminde
Sürülmeye hasret bisikletler kadar
Ha ölüyüm ha var
İşe yaramaz beden ve ruh bileşimi olduğum hâl

Ardı arkası kesilmeyen küfürler etmekten alıkoyamıyorum
Sadece kendime ama sadece
Duvarların suçu yok biliyorum vurduğum
Onlar yalnızca şahit yazıldılar
Yani
Keserken bileklerini kollarımı tutan uzuvlarından

asla ve asla

enlemler ve boylamlar yeterli olmayacak bulunmana

aramak bitmeyecek

aramayı bir şarkı olarak ezberliyorum

düşünmek yeterli olmuyor

seni yukarıda, altta, sağda ve solda

eksik parmaklarının yerine doldurduğum düşlerimde kayboluyorum
ve daha nice otobüsler dolusu insan ölüyor
sen kalana kadar yalnız
ölmeye devam edecek

Acıkmış bir aşk hikayesi

Serin yüzüne renk geldi
Yıldızların en kalabalık olduğu gece
Dahası var

Sen merakamı terkedebildiğim gün kıracağım ayak bileğimdeki sıkı zinciri
Aynı zamanda öleceğim öksürerek
Ağzımdan kan yerine kırıklarım çıkacak
Ve dahası

Özlemek başka hayatlar getirirdi oysa yazmayan kaderimde
Başka geleceğin içinde bulurdum kendimi
Olmaktan çıkardım bu nefret ettiğim
Senin olduğum bir düşle çevreliyordu oysa olmayan kaderimde
Şimdi sadece açık pencerelerde elime bir sigara tutuşturup
Kayboluyor

Benim sahipsiz kaldığım
O karanlığın en tenha olduğu gece
Dahası var

Toprağın dokusunu ellerdim avuç içinden
Dudaklarımla
''Korkmuş bir kedi bakışı veriyorsun bana''
Saatlerce uzanıp bunu düşünüyorum
Karnımdan sesler gelmeye başladığında
Acıkmış bir aşk hikayesi diyorum adına
Raflardaki boşluğunu dolduruyor tozlar
Silmiyorum
Vedası var

Genoa

Sönüp duruyorsun

Gidip durmuyorsun

Ben zamanla toprağa karıştığımı hissediyorum

Atıyorsun üstüme sensiz geçecek günleri

Demir tadını alıyorum öpünce

Bir buzu damağıma değdirmek

Gözlerimi yerinden çıkarıyor

Her seferinde

Korkumu kaybetmiş gibiyim

Yalınayak yürüdüğümüz koridorların diplerine mutsuzluk birikmiş

Fayansların soğukluğu naturâl değil yoksa

hangi kadınsın sen

Bu saatlerin kadınısın sen
Kimselerin konuşmaya gücü olmadığı
Önlerine bakarak yürüdüğü
Uzaklardan gelen seslere anlam katmaya çalışılan
Saatlerin kadınısın
Beklediğim

Bir yerlerden düşsem
Belki kaldırırsın
Yardıma muhtaç olduğum aşikar

Bu saatlerin kadınısın sen
Aklıma geldiğin
Yediklerimi çıkardığım
Korkunç bir odada uyuyorum içime doğru eğilerek
Cümleler kurmayi geçtim aklımdan geçiremiyorum

Yitireceğim diye

Başka insanlara düşsem
Belki kaybolursun
Yardıma muhtaç olduğum gün gibi 

görülmeyi görülmeyi

minarelerden atlıyorum
kaldırılamayan cenazeler korku ve koku yayıyor
meyhanelerden çıkmak için sebep arıyorum
tamburlar içime doluyor
merdiven altlarında saklanmış çocuklar gibi
sonsuza kadar kalacakmışım iki büklüm
ayaklarını göremezsem bir daha çıplak

enlemler ve boylamlar yeterli olmuyor seni bulmama
bir arayışı nihayetsiz bırakıyorsun
zamana ve mekana sığdırılamıyor yaşadığın
düşünmek yeterli olmuyor
tarif etmeksizin baştan sona bürünmüşlüğünü

eksik parmaklarım var ellerinde
bir hayli boşluk yaratıyor lüzümsüzluğu
ve daha nice ölü dolu otobüsler yansıyor dalıp gittiğin bakışlarından
dolana kadar hayli boşluk
çoğalarak devam edecek

bölgesel yaralarımda sebep bulmaya devam ediyorum seni
uzuvlarımın bir köşesini mutlaka eritiyor
yokluğunun verdiği korku ve yaydığı koku
eriyen yerlerimden akıyor söyleyemediklerim

beklediğini bilene kadar
inecek uçağımı
aleyhime işleyen zamanda
insanlığımdan uzaklaşmaya devam edeceğim

Norrland

Fazladan taşıyorum kitaplar
Ağırlık yapmıyor asla
Önüme gelenle paylaşıyorum sayfa sayfa koparıp
İntiharlara yol açıyor

Ne beklediğimi bilmiyorum beklerken
Gökten inmiyor ve malum olmuyor
Köşelerden dönmediğim gibi karşılaşmıyoruz

Gece korkusu kaynar sudan yükselen buhar formunda yayılıyor hücreselliğime
Buğulanmış pencerelerden bir kurguyu seyrediyoruz
Derimize kadar çıplağız
Tüylerimiz diken ve tenimizin pütürü gözlemlenebilir halde
Meme uçlarımız sert ve tutunmayan ellerimiz mor
Öleceksek de tek parça gömüleceğiz diyorsun
Öncesine yüklediğin anlam oluyor bu
Gidişinin

Bir ara
Sevmediğin mevsimlerden konuşuyorsun
Anlamadığın filmlerden ve rahatsız yataklardan uyutmayan
Tamir edilmesi gereken banyo musluğunun başında oturup ağlamandan
Sen anlatırken
Henüz ismi konulmayan bir rengi alışkanlık edinen boynuna bakıp
Nasıl geçmediğini anlamıyorum zamanın

İntiharlara yol açan kitaplar taşıyorum yanımda
Giderken nereye olduğunu bilmeden
Sonrasına yüklediğim anlam oluyor bu
Gidişinin

Kulum

Bir şiirin başlangıcını unutuyorum
Aklıma düşüyor gülüşün
Ya da
Aklıma düşüyor gülüşün
Ve unutuyorum bir şiirin başlangıcını

Hep mi denk gelir

Fazla müstehcen ellerin var senin
Çırılçıplak
Hele tırnakların
En edepsiz yerin
Bakılmakla doyulmuyor

Karanlıklar olur
Karanlıklar cazip bir teklifle olduğumuz yeri kaplar
Nefesinin örgüsünden anlarım uyuduğunu
Yalnızlık çökmez öyle zamanlarda
Aç sokak hayvanlarına varana kadar herkesi razı zannederim

Ellerimden bir şey gelmez
Ellerini tutmaktan başka
Sığdırmayı çalışmak benimkilere
Yegane çaba

Bir Başka Sanatçının Günlüğü

Boyuyor renkleri kendi renklerine
Olmadık yerlerden tuhaf sesler çıkaran şiddetli rüzgarı çizmeye çalışırken
Boşveriyor yaşamayı
Süzülüyor kusursuzca
Unutuyor insan olduğunu
Bulunuyor yıllar sonra, bir kartalın yuvasında
Bir başka sanatçının günlüğü

Eline aldığı tablodan toprağı koklamayı biliyor
Şarabı içmeyi
Kadını öpmeyi
Nefreti etmeyi
Ve öldürmemeyi bir çiçeği

Güzel şarkılar çalabiliyor bazı resimlerde
Saatlerce süren dinlemeler
Her bakmaya anlamları değişen sözler duyulabiliyor
İnsan unutabiliyor insan olduğunu
Ve dönüşebiliyor bir tanrıya bazı resimlerde
Derenin aktığı yönde bir başka dereyi beklerken bulunabiliyor
Bir başka sanatçının günlüğü

Böyle ölmeyi isterdim

Geçmedi dizlerimdeki yaralar küçüklüğümden kalma

Yüksekten düştüm
Bakarken yüksekten
Düştüğüm yere

Film izledim
Aklıma düştün
Aklım düştü
Film izlemedim

Konuşuyorum
Hece düşüyor
Üşüşüyor başıma kalanların
Delirmekten öte
Şimdi anlıyorum

Düşüyor kilom
Yediğimiz içtiğimiz ayrı düşüyor
Tabaklar düşüyor bana ait
Kırılmıyor
Yeterince kırıldı bir şeyler evin içinde
Ki içinde içim evin

Düştüğüm yerden
Yukarı bakıyorum
Düştüğüm yere
Burun deliklerin...

İneceğin durakta olmak

Bak gömülüyor diri
Doğuruluyor ölü
Birleşmiyor bütün
Parçalanıyor tüm

Varoluş amacıma hizmet edememek yüzünden
Senin me'kul yüzünden
Tut
Tutabildiğin her yerimden

Dökülüyor kaynar sular
Başımı tutuyorum aşağı
Senin yansıman
Benim menim

Ve saniyeler aleyhine işlerken
Vazgeçme

Olduğumda sen oldurulan
Beni bırakma
Beni kapla
Beni içine tanıt
Bana hizmet emret
Beni keşfet
İnsanın doğası öbüründe olmaktır

Sınırlarında yaşamayı
Sonsuzluğumla kıyas etmedim bile

callousness

Sen eskiden beri yalnız kalamazsın
Tek başınalığının üstünde bazı bazı uyuşmazlıklar olur
Uyuşturamazsın yaşadığın hayatla kendini
Uyuşturamazsın mutluluğu ve meylettiğini
Geçerli bir not bile alamazsın Tanrı'dan belki
Eskiden beri yalnız kalamazsın

Pencereden baktığın zaman yüzüne düşen hüzün re'sen
Ayakta duruyor olman ise cabası
Seni bu halde izliyor olmam ise başlı başına bir senelik ders milli eğitime bağlı
Veya bağımsız tüm liselerde
Ve yatılı kuran kurslarında
Ve belki bir kaç sempozyumda subje

Araba ve konut fiyatlarından sıkıldım
Çocuk parklarına gidip eğlenme özgüveninden yoksunum
Belki çok büyük bir marka olacağım ama toplum ve aile baskısı maksimum
Nilgün Marmara ben olsaydım daha erken intihar ederdim

Bildiğim bir ter kokusu yıllardır çarpar durur suratıma
Mutluluk hormonumu koltuk altlarında arayacağım aklıma gelmezdi
Parça parça oluyorum ve daha parçalanmak için bir şey yapmama gerek kalmıyor

Sen eskiden beri yalnız kalamazsın
İlla düşeceğiz o uçurumdan

Morir o Salir

Acı içinde haykıran bir köpek sesiyim
Sandalyelerim düşüyor yerlere kaldıramıyorum
Gözümü açamıyorum ve ışığı kapatamıyorum
Muhtemelen bir dünyayı dar ediyorsun bana

Artık otobüsler dolmuyor
Kalkmıyor
Garlar boş
Gar insanları işsiz
Gar köpekleri zayıf
Otobüslerde ölümler azaldı artık
İçine giremiyorum
Göremiyorum
Göçemiyorum bölgelerin arasında
Sırtını dönmüş gidiyorsun ve siyah kazağın yukarı doğru sıyrıldığı için tenin gözüküyor
Orayı öpmek ve dur demek istemiyorun
Yalnız başına tüm bir garı dolduruyor yolculuğun
Gitmek eylemini yanında dahi götürüyorsun

Muhtemelen dar geliyorum artık sana
Ağzımdan dökülen sıvılar boynundan inmiyor göğüsüne
Omuzlarındaki aşırı çıplaklık rüzgarın sıyrılmasıyla görülüyor ve duyuluyor
Sürtünmek üşümek anlamına geliyorsa yalnızlık karanlıklar içinde bir şekilde hissedilmenin yolunu buluyor
Yolunu bulamayan otobüsler
Ki binip gelemiyorum
Ki inemiyorum
Ki binemiyorum icabında
İzah edemiyorum
Koltukta uyuyormus gibi işte
Ne sağa dönebiliyorum
Ne sana

Bring it yourself
into me
it's an emergency call

Acı içinde haykıran bir köpek sesiyim

Bir alman kütüphanesinde karşılaşıyoruz seninle
Sessizliğindeki gizemi hiçbir kitapta bulamıyorum
Fırsatım varken kaçmalı bir yere
Hem geri dönemeyeğim

Tanrım uyut beni sen gücü yetensin
Kanıma işle kadın
Sen benimle birleşebilensin
Gerçekliğimi evreninde yaşatmana izin verdim

Seni alıp bir müzeye koydum ki sanat oldun

Okula giden çocukları görmüyorum
Gerçekliğin aramızda dolaşan uğultusunu duymuyorum
Kimsenin inançla gülümsediğini görmüyorum
Aldığım nefes mi bilmiyorum

Üzerinde dolaşan günahlarda payım yok
Yeni baştan varolamıyorum içinde
Lüzumsuz nesne oluyorum
Ve birikiyorum biriktikçe
Ve dökülüyorum muğlak bir boşluğa

Sonra bir devlet kurumunda karşılaşıyorum seninle
Devletin bekası için ağlamıyorum
Ellerinden öteye gidemiyor en müstehcen düşlerim

Yo soy nada

Kabuğuma çekildim
Kabuğum çekildi kabuğuna
Kaçıyorum
Kaçarken kendimden
Sana
Beni terk etmek sadece sana tahsis bir zevk değil
Senin de kendinden ve kendine benzettiğin meşruiyetsiz kimselerden kaçtığında
Avucuma bakıp çizgilerinden anlamlar çıkarmaya çalıştığın zamanlarda
Yüzüne bakıp çok üzüldüm
Çok üzüldüm ki tanrı bir daha yaratmayacak bundan
Nesli tükenen bir hayvan gibi alıp karşıma koruyasım geldi
Tüm kötü olarak bilenen kitlelerden, kendimden
Ve kendime benzeyen kimselerden en çok

Hala topuklarını izlediğim koridorları soluyorum
Adını bilmediğim bir renkte koridorlar boyanıp duruyor
Havada topukların sanki süzülüyorsun
Topuklarını kaşındırıyor yün çorabın
Topuklarını ben kaşıyorum
Yahut tam mesai bir balerinsin
Yüzüne biraz uzun bakarsam bir şeylerimiz mutlaka eksilir diye korkuyorum

Üst düğmelerini kapattığın gömleğinin renginden
ve opaklığının ardından gördüğüm kütle kollarımı uzatıyor
Kollarımı uzattıkça uzatıyor hayali
Dokunuyorum içine
Mevsimler geçiyor
Kar kış ve kıyametten
Sabah poğaçalarından
Karton bardak çaylarından geçiyor
Geçiyor ve senin dünya haritasından silinmiş gövdenin yerine
Yeni bir kıta koymaya yetemiyor yetkim
Bir mukavele imzalayıp seni düşünmeyi bırakıyorum
Cezai müeyyidesi çok ağır
Hayır gözlerinin bile ödeyemeyeceği

Görünmez değilsin
Görünmez değil güzelliğin
Görülür
Görüyorum
Göremediğim dünyan
Bütün yaşadığın
Bütün bölgelerin vücudunun kapladığı
Bütün ağırlığı vücudunun vücudumun üzerinde
Bütün kokun parfümlerden arındırılmış
Bütün kırışıklığı derinin
Sıcak suyun kızarttığı yerlerini bilmek istiyorum ve ona göre seni yıkamak
Seni yıkamak yeni doğurulmuşsun gibi

Bitmedi aralık bu zaman
Oysa başlamayan bir hakikat nasıl tekrar lüzum bulur kendine

Özrü kabahatinden beter

Sabah sabah sakallarım uzun şeyh
Kafam sarık beyaz kelimin bir kısmı mahlukat
Ellerim kendi kendilerini sokuyor soktukları yere
Yürüyorum
Soğuğun kıçına pandik atmaya hazırlanıyor derece bilmem kaç

Gidiyorum
Güneşi arkama aldım gibi güçlüyüm
Gördüklerim geçmişin izleri
Tabi ki değişmiş biraz daha kilolu
Bana bağırmayın kuşlar bana
Ben kendi kendimi duyamıyorum dahi henüz

Arabalarda
Sokaklarda
Evlerde
Evsizlerin meskenlerinde
Seni düşünürüm

Akşam akşam annem ölüyor
Ben kendi halimde bir hayvanım

I'm out

Çan çalıyor karanlık kiliselerin tepesinden
Yataklar inliyor kalabalık üstleri
Bazı araçlar ısınıyor
Işıkları önlerinde boyunları eğik
Kimi zaman sabah farkına varmadan geliyor
Uyumak için geç uyanmak için çok erken
Saati yok özlemenin

Boş bardaklardan dökülüyorum

Görüyorum bedeninin ardından buğulu kendimi
Silik bir hayat geçiyor
Farkındayım mutsuz sonun
Kendimi kandırmak hoşuma gidiyor

Kırılgan bir el
Elimdeki
Tırnak altlarında buluyorum kendimi
Sırtımı
Derimi
Kepeğimi
Daha neler çıkıyor

Bir uçak kalkıyor
İndiği yere ben gidemiyorum
Bu her sabah
içimdeki
koyu düş
Aklımdaki
bir hışımla ölmek
Gözlerini özlüyor gözlerim

Saatin farkında değilim ''nefes alış-verişin yok''
Karanlık odalara uyanmak gibi
Rüyalarım eskiye dönük bir yansıma
Anlıyorum ki
Akıl almaz bir saplantı yerin
Bendeki
Havlıyor İspanyol köpekleri

Hissiz

Büyüğü küçüğü olmaz karanlığın
Çöktü mü gözlerinin içine
Göremezsin
Ve..
Sanki duyamazsın...

Duymuyorum ama sesin var olduğuna inanıyorum

Işığı arıyorum hâl bu ki bir mağarada değilim
Fakat benzemiyor da değil içinde yolumu kaybettiğim
Sürekli kafamı tersine devirdiğim
Yaşam
Gözümü ovuşturuyorum
Ovuştururken kulağım kaşınıyor
Kaşırken burnum tıkanıyor
Açıyorum
Peki ya yapamasaydım

Bazıları çıkarken
Bazı şeyler sürekli iniyor
Kimi insanları öylece unutuveriyorum
Kimilerini kesip atarak
Sisli bir orman manzarasına dayanmışsa pencerem
Açıp bakar mıyım bilmiyorum
Çalsa kapısı odamın...

Kendi kendimizi yaratma yetimiz olsaydı
Yaratır mıydık
Ben kendimi yaratır mıydım
Ben seni yaratır mıydım
Sahi neydi yüzünün hali
Yaratık mıydım
Boşver

Bazı şeyleri uzun uzun hatırlıyorum
Uzun uzun hatırlıyorum mu başa mı sarıyor emin değilim
Çünkü uzun uzun hatırlamak
Bir kesiti şimdiki zamanımla kılmak iken eşdeğer
Başa sarması, özüne dokunmadan
Şimdiki zamanıma çemberlere dizmektir
Çevirip avucumu hazretleri çizse bir çember
O eli ben ne ederim artık
O el beni ne eder
Diyelim ki bir duayı çok istiyorum
O beni ne eder
Işık beni ne eder
Halbuki ben durmadan ışığı arıyorum
Üstelik bir mağarada değilim kat'iyen!
Büyük bir yangında kül oluyorum
Yala ucunu parmağının ve dokun bana zahirden!

Rengarenk

Biliyorum, sensin
Ellerinin kirini temizliyorum

Biliyorum gözlerin havai fişek izler gibi her daim
Rengarenk

Biliyorum
Bir bardaktan fazla su içmezsin tek seferde
Detaylarına iniyorum kendimi buluyorum

Biliyorum
Ağladığın çalınıyor kulağıma
Ellerin temizlenmiş gibi kirinden
Yüzümü arıyor

Biliyorum
Ben bir insandan fazlası değilim tek seferde
Hayalinin mükemmeli
Hissetiğin aşkın dengi hiç

Ellerinin kirini temizliyorum
Biliyorum tertemiz
Öyle hemen gelmiyor uykularım

Arayan Kadın

Keşfedilmiyorum
Ama işgal ediliyorum sanki
Bir beni benden başka bir şey farkımda olmadan bu kadar kontrol edebilir mi?

Arayan kadın
Kadınlığını arıyor
Oysa bulamaz
Ben bulurum

Elimi uzatır ve ruhunun olduğu yere dokunurum
Kalbine uzanır ve karanlığını dağıtırım
Her uzandığım yerinden
Kadınlığına ulaşırım

Kafamı kaldırmıyorum ki yüzümden içimi okuma
Bakıp her şeyi anlayan tanrısal sen misin
Yoksa neyim ele veriyor beni söyle
Farklı dillerden konuşabilir gözlerimiz
Ama aynı sembolü çiziyor dudaklarımız tenimizde

Arayan kadın
Zamanı arıyor
Oysa bulamaz
Ben bulurum

Burnuna yaklaşır ve nefes alışlarından anlarım
İkimizin zaman dilimi olur artık bu
Buna göre uyuruz yeriz sevişiriz
Durursa bir gün ölürüz
Köpekler arkamızdan havlar ve
Umarım tanrı beni intihar etmişim gibi yargılamaz

Ben arayan adam
Yokluğunu arıyorum
Oysa bulamam
Sen de bulamazsın

Dürüstçe böyle

Saydım nehirden akan suyu
Bazen bir şeylerine böldüm
İstifledim aklımda
Terkettim bir köşesine
Başka şeyler saydım
Nehirden akan su gibi
Gidişini

Baktım hatıralarıma
Fotoğrafladım
Resimledim
Karikatürize ettim
Kelimelere döktüm
Anlam kazanmadı
Gidişin

Anladım yalnız düşlermiş
Kafamın doluluğu
Ağır hareketleri
Bazı saçların eskimesi sebebi
Dahil ki bunlara
Saat sabah altı kırk iki

Kıydım zamana
Harcadım Vakti
Mana alamadım
Beklediğim neydi
Boşluklara düştüm
Kıydığım zamanın boşluklarına

Seni farkediyorum
Oysa
Rengin
Kokun
Ve kütlen yok evrenimizde

Ya da sadece aşık oluyorum

Muhtemelen aynı değilsin artık
Son görüştüğümüzden yana
Mimiklerin
El kol hareketlerin değişmiştir
Ve kuğu yürüyüşün
Kimseye bakmıyormuş gibi
Herkese bakışın

Sana sürpriz olsun
Uzaktan yüksek binalar gözüksün
Kaosun tam içindeyim
Fırtınanın tam ortasında
Girdabın döngüsünde
Tanrının eteğinde
Bir dağın kıyısında
Çağlanın nesnesinde
Gözlerimi açamıyorum
Açıyorum seni göremiyorum
Uzaksın
Görünce ellerimi saklayacak yer arıyorum
Görünce bedenimi saklayacak yerin dibi
Görünce ışınlanıyorum yıllar yıllar geri
O hissi biliyorum
Seni sevmek hâlâ kötü bir his
O histen bahsediyorum
Kitabıma adını vermek istiyorum
Günlüğüme
Çiçeklerime
Köpeğime
Sevgilime adını vermek
İzin olmayan martı uçmasın
İzin olmayan bulut
İlla ki senden bir şeyler olsun her şeyde ki
Sen tanrısı ol bu his ne ise
Sen kadını ol bu erkek ne ise
Sen annesi ol bu çocuk ne ise
Sen sen ol ve kaşlarını bir daha göster
Kemiği eğri burnuna dokundur
Sarkık dudağından öptür ve benlerini tekrar sayayım hataya düşüp tekrar tekrar
Çıplaklığından utanır gibi kızarsın göğüs kafesin
Ama meme uçlarını hissedeyim tekrar tekrar
Ayakların hep mi soğuk olur uyurken

Seni eylem olarak sevmek
Arza ihtişam kazandırıyor
Farza mutlakiyet
Varlığa ise meşruiyet
Seni sevmek
Çatılara çıkarıyor
Atlatıyor
Senin sade varlığını bilmek
Fethe yol açıyor
Keşfe nizam veriyor
Ya da sadece aşık oluyorum

Ben kendim olarak

Özlemim balkonlardan sarkıyordu
Ve hasretin sabahlara eşit şekilde dağıtılmıştı

Ani duraksamalar yaşıyordum
Ardından hiçbir şey olmuyordu
Avuç içlerinde ki teri yanağım çok aradı
Ben kendim olarak
Seni bir hayli aradım gözlerimle
Her duraksamanın ardından
Hiçbir şey olmuyordu

Gözlerim evrenlerden sarkıyordu
Nereye gitmiş olabilirsin
Ve kokun sabahları keskin şekilde soluklanıyordu

Kitaplar okuyordum
Dinle yahut dinleme
Sana okuyordum
Sen duyuyormuş gibi hatasız olmaya çalışıyordum
Sen izliyormuş gibi ciddi oluyordu yüzüm
Yemekler hazırlıyordum fazla fazla
Beynimde ki hologramın dışarı sarkıyordu
Ve bu evin boşluklarına gerek şekilde dağıtılmıştı
Anladım ki ben
Kendim olarak
Senden arta kalanla yaratıldım

Mutsuz güne

Kırmızıdan düşüp

Düştün

Gözlerimin kırmızılığına

Kattın kendini

Sonra gözlerimin içine bakıp senin gözlerin neden kızarmış

Bir şey mi kaçtı derken

Bir şey kaçtı

Bir şey kaçtı bütün mutluluğum

Üfle çıksın hadi

Çatlamış üst dudağının simetrik ortalığı

Tüğü dudak üstünün

Örgü saçın

Hatırladığım benlerin

Hepsi kırmızıdan düşüp

Geceme düştü

Geceme düştü uyutmaz düşlerim

Uyumak istememek değil

Senin sesinle

Senin sesinle seslenmek ağaca dalındaki kuşa

Gölgesinde öpüşen çifte

Gölgesinde öpüştüğümüz güne

Gölgesinde seni düşündüğüm yalnız

Güne

O güne düştüm

Düştüm o günün simetrik saatine

Düştüm o günün simetrik saatine

Saatler geri alınmış

Ve saatler epeyce geri alınmış

İleri kalmış saatimle

Yanlış bir saate düştüm

Sıkıştım o yanlış saate

Böylece hiç gelmedi olduğun vakit

bir vakitte kaybolmuşum

Saat ilerler
Soyunuyurum
Soyulmam
Bu birden fazla olmayı gerek kılar

Ses gider
Sessizlik çoğalır
Sessizlik giderse
Çoğalan her zaman birden fazla olmayı gerek kılmaz

Saat ilerler
Bazen vakit dolar
Bazen vakit dolmaz
Esnemek geceye hüzün katsa da.

Vakitten etkilenmeyeceğim
Sular vakitsiz kaynayabilir
Saate bakmadan da sevebilirim
Ve kalbim
An gelmese de durabilir
Ölmek vakte dahil olsa da

Saat ilerliyor
Bedenimi çıkarıyorum
Geriye kalan benim

Devamını Getiremi

İzimi kaybettiremedim

Gökyüzüne

Sarılıp uyuduğum hırkana

Ve bu anıya

Devamını getiremiyorum

Hayata ve hataya düşmek ölümcül

Ve hala

Nefes aldığım için pişmansam

Adına ağladığımdan azdır bu

Hasretin büyüyor;

Sokakları yürüyemiyorum

Vakit gelmiyor;

İzimi kaybettireceğim

Tütünden hayli faydalanmışken;

Ceplerimin içi

Dumandan göremiyorum

Soluk çiçekten

Daha soluğum

Gece olmak zorunda ve

Aydınlıktan bir anda çevirince gözlerimi

Nasıl göremiyorsam hiçbir şey

Senden sonra da göremiyorum

Uyuduğum yerdi göğsünün ortası

Şimdi sokaklardan toplanıyorum

Ekmek götürüyor evine

Belediye işçisi

Devamını getiremiyorum

Hasretin büyüyor

Sokakları yürütmüyor

Mektuplar yazıyorum

Ulaşmıyor

Bir vakit gelecek

İzimi kaybettireceğim

Kurumuş tütün kokusuyken

Ceplerimin içi

Parmaklarımı sayamıyorum

Boş

Atlarımızı geceye sürdük
At arabalarımız ise terkettiğimiz
Yahut bizi terkeden insanların omuzlarında kaldı

Ben geceye adım adım ait oluyorum
Muhteşemliğin yıllara yenik düşmüyor sevgilim
Yahut dokunuşlardan kalan lekelere esir durmuyor

Şiirlerimiz vardı hediye ettiğimiz
Zamanlarımız vardı hibe ettiğimiz
Fikirlerimiz vardı sarfettiğimiz boyunlarımız dudaklarımız gözlerimiz hakkında
Sonra farkettiğimiz şeyler var oldu
Katlanamadığımız
Beraber bittik

Atlarımızı bir yerde bırakmak zorunda kaldık
Geceye yalın ayakla yürümek yakıştırıldı
Peygamber de olsak buna mecbur olurduk dedik
At arabalarımızı zaten yanımızda getirmedik
Seni sevmeyi anlatmayı bıraktığım omuzda bıraktım ben
Beni konuşmaya hiç başlama istersen
Silemem artık izleri kulak mememden
Ve ekleyemem benliğime fikrini
Var olduğunu seni ölesiye özlediğimi
Bir kitabın arkasına yazdığımı seni edebiyat kitabı
Bir kitabın içinde büyük şahsiyet olarak aradığım seni din kitabı
Bir kitabın içinde bulamadıgım
Bulamamaktan yoruldum
Bulamamaktan yorulduğumu hissettim
Bulamamaktan pes ettiğimi üzülerek
Omuzlarına bıraktım başkasının
At arabalarının tam yanına

Geceye sürdük yaşlarımızı
Gene de bütün kalmayı başardık
Kaşlarının nasıl ince ince bittiğini hatırlamaktan korkuyorum artık
Burnunun ucunda kaybolmaktan
Ve dahildir buna seni tanrıya adak olarak adamaya mecbur olmak
Çünkü kafir olurum
Çünkü tanrıya ihtiyacın yokmuş gibi nasılda gülümsüyorsun
Boş

Mümkün mertebe ölüm

Çok gittim
Kader beni götürdü
Sen güzel insan
Tanrıların dönüp iki kere baktığı
Kusursuz çocukluğun ve yanakların
Burnunun dibinde biten sivilcen
Göz altlarına yaşlar bırakıp gittim ben
Cinsiyetin belirsiz
Adını tüm cihan bilir
Kaderinin sana veremediğini
Kendi ellerinle çizip tahtaya
Canlandırmadın mı?
Sabahlar sabah olmadan ve geceler
Tam gece olmadan
Kediler sevişmeden mart
İnsanlar ayrılmadan kıyamet
Sen gülmeden benim içime cennet varimsi pınar olmaz
Gülleri papatyaya dönüştürmek için kelimeleri söylemen yeter sihirli
Ol derse olur
Öl derse ölür
Sev dersen severim kusursuz
Küsürsüz kere tam
Küfürsüz kere gidişine savurayım kelimeler
Dönüşün tutarsız olsun beklenmedik
Gel dersen bilet alırım hareme
Git dersen iltifat ederim

Kırıntılarını topluyorum giderken çarpıp çıktığın hayatın

Çok uzaklardan
Ama uzaklardan
Koparıp getirdiğim bir kaç bulutluk ağlamayı öylece bıraktım
Zamanımın içine
Korkum bu zamana yenilmek değil
Ama korkum senin varlığının zamanımla kesiştiği son anda sıkışıp kalmak
Yok oluşunu tekrar mı yaşamak
Tekrar tekrar mı yaşamak

Manasızca sesler duyuyorum
Çok yakınlardan
Ama yakınlardan
Ağız kokunu hatırlatacak kadar yakından
Ki sen o kadar yakınken
Ben tek hücreme sıkışıp kalmış gibi muhtaç olmadığım olmuş muydu?
Bedenine tanrıya sığınır gibi sığınmadığım?
Kundağa yatırılmış gibi yatırılmadığım avuç içi çizgine?

Farketmiyor artık tam olarak hangi noktaya düştüğüm
Çok yüksekten
Ama yüksekten
Gözlerini yukarıya diktiğinde göremediğin mesafeden
Yahut gözünden
Aslında nereden düştüğünden daha çok
nereye düştüğün
Artık farketmiyor
Düştüğüm yerde gömleğinin yakalarını birleştiren ilk düğmeyi bulamıyorsam
Yerle bir oluyorum

Hırıltı

Uzun gecelerde
Adını uzun uzun sayıklayıp
Uzun adımlar atıp kısa odamın metrekaresinde
Kısa boyumla uzun işlere kalkışmış ve
Başaramayınca uzun uzun pişman olmuşum
Kısa keseceğim
Saçlarımı
Dönecek misin?
Sen beni hiç seni severken görmedin
Gözlerin birbirinden habersiz göz kapaklarına tutsak
Gecelerinin korkularına mahkum olduğu
Bir iki damla okşamaya sarhoş düşüp sızdığın vakit
Sen benim seni nasıl sevdiğimi görmedin
Ki görseydin
Başka sevmeler aramazdın
Aramazdın
Ve bulamadığın olmazdı
Uzun uzun düşünüp
Açık bıraktım geçtiğim her kapıyı
Bak nasıl kendi kendimi kandırmak için çabalıyorum
Sen de biraz beni kandırmak için çabalasana
Kaç tüm pişmanlığından ve de ki şaka yaptım
Uzun bir şaka
Ben de elimdeki kısa bardağı sana uzatayım
"Zaten inanmamıştım"

kandırılmak

senin parçalanmış bütününden
beni çaldım
benim parçalanmış bütünümde
eksiklikler fazlalık

ben bir bahar rüzgarında
ama sert,
sürükleyen
''böyle rüzgarlarıda hiç sevmiyorum''
dediğin türden
bahar rüzgarında
alnımda ufak bir terleme
yanaklarımda kömür siyahisi kir
dilimin altında sıkışmış söylemeyi tevbe ettiğim
pişmanlık ve bütün her şeye rağmen
burnumdan soluyarak refüze ettiğim aşk
ben o bahar rüzgarında
o sert
o sürükleyen
rüzgarda
seni affetmek için kendimi kandırmaya ne kadar çalıştıysam da
başaramadım

Burada olmak istemezsin çok karanlık

Bir kere
Yeşil gördüm
Yeşile güzel yakışırdın
Kirpiklerinle aynı renkti
Genç
Parasız
Deneyimsiz
Ve ayıktım
O yüzden geç anladım nasıl yeşile öyle yakıştığını

İsyanların isyanımdır
Aynı günaha kurşun sallarız
Auswitcz de toprağın kokusunu içimize çekmekten korkarız
İstanbulda ezan başladığı zaman akşam
Bırakırız öpüşmeyi
İsyanların isyanımdır
Çizdiğin resimlerin içinde kendimi aramaktan yorulmam
Kitaplıklarında kendi kitaplarımı gördüğümde ölmem
Mutluluktan
Boşver mızrak ıslıklarının türküsünü
Serçe parmağımın tırnağındaki çıkıntıyı farket
Ve beni daha çok sev

Koptum ellerinden

Tuttum ellerinden
Kalabalığa götürdüm
Dondurmalar ve pamuk şekerleri aldım
Tuttum ellerinden
Barlarda sabahladım
Geceler ve köşebaşları üşüdüm
Tuttum ellerinden
Yaşamdam ve kalitesizlikten çektim
Hiçbir şeyin olduğu yere aldım
Tuttum ellerinden
Tanrıcılık oynadım

Bir yolda yürürsün de yürürsün
Yorulursunda geberirsin
Geri dönmek ayrı bir sürgündür
İleri bakmak ağlamakla eş
Ayakların terlemiştir siyah pantolonların artık siyah değildir
Yürürsün minvalinde daha fazlası olmak istemek
Daha fazlası olamamışken
Ona dondurmalar ve pamuk şekerleri almış olmayı düşündüğünde
Tutarsın ellerinden
Tanrısal bakış açısıyla bana baksana
Ancak anlarsın seni

Koptum ellerinden

Sen

Tad almıyor ki dilim
Nasıl öpeyim seni
Ama nasıl anneme sarılmak gibi
Sade bir elini tutmak

Bu güzel kadınlar
Ne yapıyor geceleri
Otobüs duraklarında

Durup sevişmeye vakit yok
Kışlık eldiven almıştım
Kaç yaz geçti
Budapeşte sokaklarında

Uyuyup bir kaç saniye
Rüyamda görüyor değilim
Uyanık kalıp
Tüm gece görüyorum seni

Diline dilimi
Değdirmedim diye mi
Anlamıyorum dilini
Tad da almıyor ki dilim

Bu güzel kadınlar
Ne yapıyor geceleri
Damağımın katında

Gitme
Gidersen
Trenimi kaçırırım
Biletim yanar
Arkandan bakakalmak zorunda kalırım
Güzel yürüdüğünü düşünürüm
Neden paçalarını çamur yaptığını
Ve
Kendi ufuk çizgimin
Yok olduğun çizgide olduğunu
Anlarım

Bu güzel kadın
Ne yapıyor geceleri
Aklımın uçkurunda

Durup dinlenmeye vakit yok
Ne kadar çabuk olursa
Yakalamalıyım seni
İzmir sokaklarında

Bu nasıl şehir
Ne gök gürültüsü ne şimşek
Tanrıyı hatırlatacak hiçbir şey yok
Sen dahil

yemin verdim

yemin verdim
emin yazdim
adım bir mahallenin duvarlarinda yazılı fazla politik lafsa
suçum ne

sabah olur
peşteye güneş doğduğu çok azdır
sen bana batan bir geminin burnundan bakarsın
son saniyelerinde
ben sana
''fularını çıkarma seni böyle güzel bulsunlar''
Derim

Dersimden seslenirim
Duyarsın

Durduk yere nereden çıktı bu ağlamak sil göktaşlarını

Resulullah köleliği kaldıralı çok oldu
kes ipimi
sünnettendir
yoksa biliyorsun
üstümdeki bir parça bez bile senindir

hayır yalnız değilim ben
bu gözlerin hiç göremeyeceği bir şey engelliyor bunu
öğrettiler ki
5 duyu organımız ile algılayamadıklarımız özneldir
hissediyorum ve hayatımın tek nesneli

baylar hissediyorum

ben mi yanlış öğrendim
hiç iyi bir öğrenci olmadım
ilkokulda sınıfın yüz karasıydım
lise de varlığım yokluğum anlaşılmazdı
görülmek istediğim zamanlar bir şaklabanlık yapardım
fazla mutlu olmak istedim o zamanlar
az biraz neşenlendim
gerisi çöptür
çokça pişmanlık

fakat her zaman söylediğim gibi
insan
hayatının kendi dokunuşunun dışında
bir etkiyle dönüm noktasını oluşturmasını beklerken
yaşlanır

yaşlandım
örneğin farkında olmadan dişlerimi sıkar buluyorum
örneğin tek başıma kalmaya korkuyorum evde
ki her an ölebileceğim korkusu
her an ölebilecek bir potansiyele sahibim çünkü

fazla bardak altlığı olan varsa alabilir miyim
diye sormuş gibi
düşün
bütün insanlar hiçbir şey söylemeden sana bakıyor
ve senin zamanı geri sarmak gibi bir yeteneğin yok

düşün
intiharın eşiğinde değilsin
etmişsin
atlamışsın
ve havadayken pişman olmuşsun
ve unutma senin zamanı geri sarmak gibi bir arzun zaten hiç olmadı

çünkü benim zamanı geri sarmak
ve senin gözlerine hiç bakamayacak olma ihtimalimde ki senaryoya
cesaretim yoktu
ve Resulullah köleliği kaldırmasaydı
emin ol
ellerini tasmam olarak çoktan tescil ettirmiştim
boynumda

ne hatırlıyorum biliyor musun
sanki çocuk olmasaydık o zamanlar
yani ben daha emzirmeyi yeni bırakmış olmasaydım mesela
sen hastanelerde peşinden koşturmasaydın küçücük bedeninle insanları
sanki o zamanlar zamanı ileri sarmak gibi
bir şansımız olsaydı
bunu kullanırdık
Ve Allah biliyor kimseye söylemezdik

anlamıyorum
bu ayrılıklarla dolu bir aşk mı
yoksa aşkla dolu bir ayrılıklar silsilesi mi

çünkü
benim zamanı geri sarmak gibi bir bükme gücüm olsaydı
sana bunu kesinlikle sorardım
ve cevap veremeyişini hiç unutmazdım

sen
yaşamda bir mecburiyetsin bana
ben
sadece bir öneriyim sana

Hangi ucuz roman kötü olabilir ki

Gözlerinden gözlerime bir ışık

Yansıma değil bu

Kaynağı sensin

Ellerinden ellerime bir sıcaklık

Ama bizim sobamız yok

Ama sen daha şimdi tutmuyordun bir kupada kahveni

Kaynağı ellerin

O muhteşem Attila İlhan kitabını yaz gecesi

Yüzüme salladığım zaman

Yanağıma gelen

Şiirsel serinlik

Gibi

Üfledin ya

İşte sen bir kitabın yaprakları gibi kendine has

İşte sen kitabın içindekiler gibi ahenkli

İşte sen kitabın sonu kadar küçük çaplı bir kıyamet

Faktoriyelsin!

Düşün

Senin beni ilk sevdiğin ana geri dönüyoruz

Ve ben hiçbir şeyi mahvetmiyorum

Ve hiçbir kavgada yenilmiyorum

Ve ağzımı her açtığımda aşk cümleleri kuruyorum birbirinden hoş

Düşün

Benim seni ilk sevdiğim ana geri dönüyoruz

Ve sen başkasıyla değilsin

Ve hiçbir manada tadılmamışsın henüz

Ve ağzını her açtığında faşistlere küfür etmiyorsun

Durağan yaşıyorum sadece

Sağcılar, sağcı olsunlar diye Allah'a dua ediyorum

Solculardan sevdiklerimi tenzih ederek bela okuyorum

Bir otomobil markası düşünüp sahibi oluyorum

Bir güzel yemek düşünüp yiyorum gece yarısı

Bir kadın düşünüp evleniyorum

Bir çocuk düşünüp kucağıma alıyorum doğar doğmaz

Sonra bir uçak bileti düşünüp

Azerbaycana gidiyorum

Bu dünyadan ayrılmak istiyorum

Kaynağı sensin

Seyahatlerimin

Fakat rüyalarım çok kısa

Özür dilerim

Param bitti ve tuvalet paralı!

Böyle yalnızlıkları daha çok seviyorum

Kırmızısını değil göğün sıyahını

Açışını değil çiçeğin sönüşünü

Sonra şiirlerin en sonunu

Ve rüzgarın üşütmesini

Biliyorum

Sen kimsesiz odalarda öpüşmeyi seversin

Sessiz evlerde buluşmayı

Karanlık sinemalarda sarılmayı

Yüksek yerlerde yürümeyi

Biliyorum benim gibi

Oturmayı sevmezsin tuna da

Gün boyu

Bir kaç farklı dünyadan

Bir kaç farklı ben getirdim sana

Ve artık yetemediğinde dünyalar

Yok oldum

Küçük hayatların büyük olayları

Geri al saatini

Bu gece de uykusuz geçti

Geri al söylediklerini

Unutamıyorum

Bu gece de bir barın kapısında bitti

Ben hatırlamıyorum

Madi anlatıyor

Geri al beni

Organlarımı topla dağıldıkları yerden

Bazısı peşte de aslanlı köprünün ayağında

Bazısını istanbulda unutmuşum

Bazısını alıp götürmüşsün izmire

Bazısını kimse bilmiyor 

İleri al zamanı

Güzel ise geleceğimiz hemen gidelim

Çünkü bittim

Yoksulluğunu daha ne kadar kaldırır aklım

Bilmem

Belki bir tren görüp atlarım önüne

Bu bir cenaze törenidir

Çok fazla susuyorum

Özellikle sensizken

Ayaklarımın altında

Hamam böcekleri dolaşıyor

Bu ev

Senin

Ve benim evim değil sanki

Öyle ki tanımadığım daha bir düzine adamla paylaşıyorum

Vincent adında bir kadınla tanıştım

Bana senden bahsetti

Nereden buldu seni

Ne zaman aşık oldu

Ve ne zaman terkettin onu

Bilmiyorum

Ama dön

Belli ki benden çok sevdi seni

Özellikle mi çok susuyorum

Yoksa sen varken de mi böyleydi

Bilmem

Çok zaman geçti

Ama bu ayaklarla yatağa giremem böcekli

Kızarsın

Sen kızarsan ben ağlarım

Ben ağlarsam sen ölürsün

Sen ölürsen

Muhtemelen daha çok susarım

Farkettim ki

İnsan

Belli bir saatinden sonra günün

Daha fazla acı çekiyor

1 Eylül

Derler ki

Eğlence parkında eğlenen çiftler

Ayrılırmış bir gün

Oradaki mutluluğu bir daha tadamadıklarından

Hep aradıklarından

Zamansız ayrılık olmaz der bazısı

Ayrılık öyle güzel bir zaman seçermiş ki hakikatte kendine

Öyle güzel ok atarmış ki

Tam kalbine

Sonra bir Afrika kaplanı nasıl ölmek istemez gibi ölürse

İhtişamını ön ayaklarına kadar indirip

İktidarsızlaştığı vakit

Bende

Gidiyorum şimdi senden

Çaresizleştiğim

Vakit

Unutmam

Her gittiğim şehirden mutlaka sana bir kül tablası alacağım

Mutlaka her gittiğim yerden sana bir anı alacağım

Senin fulya kokan saçlarını anlattığım kadınlardan

ruj tatları alacağım

Parfüm kokuları

Derler ki

Ankara da 

Gar da

Ayrılırsa bir otobüs başında

Bir çift

Mutlaka bir gün birleşir

Adını söyleyemedikleri

Dünyanın önemsiz şehirlerinden

Birinde

Fazla güzelsin/ aşığım buna

Gömleğimi

Islatan az yağan yağmur hemen geçiveren usulca uğramış

Nokta nokta

İşte bu güzel

Fazla avrupai

Fazla güzel

Sen değilsin

Aniden gülen

Saçları sarıdan renk çalmış

Saçları bir tutam

Saçları fazlasıyla yumuşak

Bebek

Gibi gözlerin

Fazla duygusal

Fazla güzel

Sen değilsin

Fazla uzun yolculuk sonrası

Fazla sersemlik

Uyku

Temiz hava

Demlenmiş çay

Sıcak yumurta

Taze domates

Fazla köyüm

Fazla Gümüşhane

Senden bir parça bunlar

Fazla güzel

Sen değilsin

Gömleğimi

Dur

Boynum açıklıktan hallice

Zaten

Dur ellerim fazla kirli

Seninki fazla temiz

Gömülü insan bedeni

Ölmüş kurbağa

Yeni doğmuş zürafa

Kokusu kanı teni gibi ellerin

Dur tutma eriyor elim

Ve gurur galip gelir

Yüzünü unuttum

Yüzünü

artık 

Bahsedemem o yaprak iskeleti eğrili dudaklarından

Unuttum çünkü yüzünü

Şimdi gecenin bir yarası aklımda dolaşan 

kerahat rengi tenin 

hiç değil

Sen bana bakma

Ayaklarım üşüyor

Babamdan istediğim para gelmedi

Yataktan kalkamıyorum sabahları

Uyanıyorum köründe beş altı der demez ülkesine ihanet edip kaçmışların uykusu gibi eksik

Sesimi duyan var mı

Kapı kapatışımı

Yalnız mı dersin buna tek başına hissedilmemek mi

Ellerim üşüyor

Yavuklum çok uzaklarda

Çağırsam gelmez

Gözlerim altı şiş

Eski türküleri dinleyip hüzünlenmiş esrarı gibi bakıyorum

Bakma

Baktığın bilgisi terletmiyor mu beni

Göğsüm sıkışa kalmış da ne atayım içimden düzelsin

En iyisi beni ikiye bölün

Kendimi en iyi diğer yarım anlar

Üşüyorum

Babamdan istediğim para geldi

Sana Gitme Demeyeceğim

 Sevgim sorunsuz yapmaz hayatımızı
Sevgim sorunlu yaşamayı mümkün kılar

 Bulutları özledik dedik, havalar kapattı
Ardından binbir gürültü koptu
Bir bakmışız ıslanmış yollarda el ele yürüyoruz
Adımımızın altındaki su çıkardığı hışırtısıyla gülümsetiyor da seni
Bir kez daha üşüdüğümü belli etmiyorum

 Kurulmuş cumhuriyetler var
Yüzün bayrak

 Seni unutmamak için hatırlatmana gerek yok
Uyandığın günlere aydınlık olsun hüznüm

 Sevgili;
Katlanmış mendiller arasında unutulmuş saçların var
Kurutulmuş yüzüm var elmacık kemiklerim hasretinle belirmiş
Gerilmiş ellerim
Gemiymiş kalbim
İstikametsiz
Mürettebatsız

''senin bende bavulun kaldı
benim sende kitaplarım''

 Aynı anda bir çok dünya savaşı başlatmak gibi özlüyorum
Annem daha çok yüzüme bakıp üzülüyor
Aynı anda hiçbir şeyi yapmıyoruz artık
Dinler kaybolmuşda
Tutunacak bir dua kalmamış gibi ayrılık
Sevdayı ilkbaharda yaza geçerken bıraktık
Demek ki yıl içinde bazı günleri yok sayacağız artık

 Ben imkansızı dudaklarından öptüm
''aynı anda ay battı''
Ben kışa koşarak gittim fakat bulamadığım çiçeklerdi
Bahçeleri boydan boya kaplayan kahverenginin tonunu bulamadım
Bulduğum dağlardı
Başımı vurduğum duvarlar
Emanet yataklarda uyuduğum sadaka niyetine yediğim yemek

 Bekliyorum
Beklemenin mezarda hali bu
Melekleri beklemek azaplı
Hesap verememek acıklı
Pişmanlık değil hiç

 En çok şehirlerarası otobüs terminallerinde özlüyorum seni

 Ne hissediyorum

Bilet alıp otobüse binmemek gibi

Suyu açıp elimi altına tutmamak gibi

Seni bulup kendime eklememek

Abimin kırdığı oyuncaklarım gibi

Üzdü

Gitme

denek hayatım

 Dalgalanıyorum
Dağlar arasından yüksek dağlar
Şehri çerçevelemiş gibi gül bir daha
Dişlerin arası inşa ettiğim değil midir
''orman evleri, sahil kasabaları''

 Süzülüyorum
İnsanlar arasından alçak insanlar
Şehri bombalamış gibi vurma bir daha
Yanık et kokusu duyumsamak
Parça parça öldürmek
Parça parça bu

hep sonradan gelir aklım başıma

 Yarım bıraktığın surları yıktığımda
Gönlüne bayrak dikiyorum mermiler kanıma dahi işlemiş
Yarım bıraktığın
Onca söz var hangi birini saklayayım

 Dilediğinde uyu şimdi ninni yok
Dilediğinde uyan şimdi ses yok
Bileme gözlerini zaten keskin
Bileme gözlerini zaten bakmıyorsun

 Yarım bıraktığın bu yaşım
Tamamladığında
Nihayet tutmuş olacaksın ellerimden

 Uyanıyorsun
Sesin kanat kapatan leyleklerin havada oluşturduğu rüzgar buğusu
Uyanıyorsun
Sesin tam karanlık sokakta mırıldanan kedi
Uyanıyorsun
Sesin; yük trenleri geçiyor şehrin içinden
Ve ben bu sesi her duyduğumda güzel günler hatırlıyorum

 Hala tam ince çizgideyiz
Elimi yanağına uzattım
Parmaklarım ucu değmek; değmemek

Kötüydüm Yaramazdım Renksizdim

Dibini gördüğüm şişe gibi bakışı vardı

Kibriti çakıp çakıp suya atıyordum onu severken

Çünkü ben yoktum

Ve yahut olmam gerekmiyordu kartların arasında

Kötüydüm

Yaramazdım

Renksizdim

Bir bakışı vardı

Şelalenin altında üzerime düşen sular gibi

Kibriti çakıp bir sigara daha yakıyordum

Karanlıkta yanan lambalar gibi konuşma öyle

Üstüme örtme ellerini

Ardımdan toplama dünyayı

Bırak dağılsın bilyelerim

Küçüğüm unuturum gider

Alma bana elmalı şeker

Büyüyünce geçer bunlar 

Bu arzular

Bırak elimden tutup karşıya geçirme beni

Kibriti çakıp çakıp göklere fırlatıyorum

Gör

Deniz fenerlerinin dibinde ölmüşüm 

Beni sana koy

Koy

Üst üste

Bir menekşeden çaldığımız her şeyi

Koy

Üst üste

Saçlarımdan dökülen şairi

Yüzümü terketmiş organlarımı bul öldür

Esir olmuşum

Ayak bağınım

Bileğine anahtarı kayıp kelepçe

Ben sana engelli doğmuşum

Ben içine muaf

Koy 

Üst üste

Her şeyden birer tane çaldığımız menekşeyi

Koy

Üst üste

Bir şairden dökülmüş saçları

Günümü terketmiş ışığı

Gecemi terketmiş kadını

Bir tuttuğum bu sandık

Ben içine haps-

Ben dışında mahv- olmuşum

Koy

Üst üste

Günahlarımızı

Korkutma

Kaldırımların kenarlarından usulca ilerlemişcesine su

İlerledim boynundan içeri

Boynun evrene çıkar 

Hasretim bahtımın tutkunu

Dahası efkar

Dahası kırılmış kiremit gibi bakma öyle

Benimde bir ağlama korkum var

Korkutma

Kara kenarlarından usulca ilerlemişcesine gemi

İlerledim avcunun içinden bileğine

Ve artık nereye çıkarsa

Ya bakmışım fulyalar

Ya bakmışım kumar

Bir şeyi sürekli fazla kaçırır gibi zarar zarar zarar ulan

Koyduğumuz çocuk isimlerini geri al bari

Bütün bunlarıda parfümünü saçını bilekliğini

Ben şuradan usul usul ilerlerim sen dur

Belinden içeri

Kaybolana kadar

İrkilme Ellerimdir

Saçlarına bir şeyler değiyorsa

İrkilme ellerimdir

Al al ve al boyanmış avuçiçini kaşıyan parmak uçlarımdaki kir

Böyle büyük sevdaya sahip olmak için tırmandığım dağın bana küfrü

Bana hükmü

Bana geldik

Ama sana daha çok var biraz daha uyu sağ omuzumun kardelen yatağına yaslanmış başın iken hala

İrkilme ellerimdir seni soyan

Beni bu sert rüzgarlı yokluğuna koyup gittiğin için

"Ayaklarım yere değmiyor oturduğum yerden" der gibi çocuksu

Dedim gitme

Dedim allah belasını versin böyle dudaklarının

Öptüğün yanaklardan bir türlü silinmiyor hissi

Dedim bileklerimde sarılı hasret doğuran kelepçe

Ama sen duymadın

Saçlarına bir şeyler değiyorsa

İrkil

Benim ellerim değildir

Küllük dolu

Yakınım

Saç diplerini seçebiliyorum 

-alnının üstü

Kirpiklerini seçebiliyorum 

-göz kapakların kaç kere açılıp kapandı sayıyorum

Derin nefes aldığında genişliyor mesela burun deliklerin görüyorum

Tırnak diplerinde boşluklar oluşmuş

Bak işte

Soyunu sopunu biliyorum

İzin ver saçlarını kulağının arkasına yerleştireyim

Yanağından öpmek için

Sağ omzundan öpüp başımı koyuyorum

Havlamalara rüzgarın uluması da ekleniyor

Ve geceyi sokulduğu makat deliğinden çıkarıp ikiye bölüyorum

Ruhsuz kalmış aşıkların artık tek çareleri sevişmektir diyor bir yandan bakkal

Bir bakkalın metoduna uygun cümleler değil bunlar rasim abi ama haklısın diyorum

Sevişmekten uzak kalmış aşıkların tek çareleri ruhlarına yalvarmaktır artık
Diye ekleyip çıkıyorum hayatın içinden

Elimde iki tane ekmek ve bir paket uzun parlıament var

Rüzgarın ulumasına ağır vasıta araçlarının motor sesleri de ekleniyor

Kitabı kaçıp sığındığı koltuk altından çıkarıyorum
Arasındaki çakmağa ulaşmak da neşesi

Kelimelerden oluşan dizeler bana şunu söylüyor

Elbette bir gün yine karşılaşacaksın ama aklındaki tüm küfürleri unut

Çünkü sadece özledim diyebileceksin

Kelimelerden oluşmayan boşluklarında sayfaların yüzün gözüküyor

Ve bu yüzden her kitap ayrı bir güzel sevgilim

Çünkü ne sevgi ne nefret sadece özledim

Ağır vasıta araçlarının motor sesine
Tekerin üzerinden geçtiği çukurdan kurtulan su birinkitisinin sesi ekleniyor
Bir hışırtıda kendine has

Devletin yaptığı lambalar

Devletin yaptığı kaldırımları aydınlatmaya yetmiyor

Devletin yaptığı yollar

Beni sana götürmüyor hiçbir şekilde

Aramızda koskocaman bir devlet var hantal!

Ağır vasıta araçlarının motor sesine inat fısıltılarını duyuyorum

"Sevmiyorum"

Göğün beyaza yakın sesine tarlalardan böcekler ekleniyor

Geceyi çekip çıkardığım makat deliğine tekrar sokuyorum biraz geç

Çünkü böldüğün bütünleri birleştirmek zaman alır

O yüzden getir yarımı başla kıyamete

Tamam

Lan!

dığımda kopacağım

Biliyor musun artık tüm sessizliğe sadece bir ses ekleniyor aklımda yankılanıp duran

"İyi ki doğdun"

Sayabildiğim günler

Gün bir kıyameti daha kaldıramaz diye

Bazı meseleleri anlatmayı bıraktım aramızdan geçen

Şimdi bu çiçekler durduk yere neden açmıyor mesela sen bilirsin

Çünkü doğa ile aran hep iyi olmuştur

Doğa senin sözünü dinlemiştir

Biraz sana özenmiştir

Sen onun büyüğüsün

Sen benim de büyüğümsün

Sen büyüksün

Kafeini fazla kaçırıp sabaha kadar sabah olmasını beklediğimden yarı çıplak

Serinliği ilk sırtımda hissettim ardından omuzlarımda

Bak

Doğa üstü yeteneklerim olsa

Seni önce doğurur hemen büyütür

Ve sırtıma sarılmanı isterdim kolların karnımda birleşerek

Dudaklarındaki parça sıcaklık ense köküme saldırırdı

Bunlar kafeini fazla kaçırmaktan değil

Seni tutup kolundan kaçıramamaktan

Bazı meseleleri anlatmaya başladım aramızdan geçmeyen

Anlamlı günler

5:35 sokak lambası söndü

Güneşlik beyazladı iyiden iyiye

Gözümü kırptıkca biraz acı

Kim sever güneşi

Herkes değil

Dedi nu

Az önce yine hatırladım yüksek sesli yürüyüşünü ölümün

Pencereler açık

Hava temiz

Sinekler düşman

Kargalar sesli

Aramızdaki en kısa mesafe kilometrelerce

Konuşmadığımız her gün biraz daha kaybolursun alınyazımda ki

Aklımda türlü türlü hikaye

Aklımda türkü türkü gezip döndüğün yer yine dilim

Şimdi yeni uyanmış köpekler gibi öpüveriyorum avuçlarının içini

Sevgilim dediğim mağarasın

Ayrılık tarlalardan koşmama sebep oluyor

Otobüslere binemiyorum

Sen bilmiyorsun sormuyorsun halimi

Seni suçlamıyorum

Seni yetiştiren toplum emretti bunu

Sevgiden daha önemli şeyler dayattı sana

Oysa yok

Sen anlamazsın

Ben çekirdek kabuklarının arasında kalmışım çöpe dökülmüşüm

Benden artık düzgün bir insan çıkmaz
Tükettim yaradanın bana verdiği gücü

Yalvardığım son zaman sana

Sen anlamazsın

Ben daha dün çocuktum gittiğinde

Bugün ne kadar hızlı geçtiğinin farkına vardım zamanın

Cazı sevmeye başlamamdan belli değil mi

Seni sevmeyi bırakmam

Anlamsız günler

Belki de sadece anlamsız olsun diye çizilmiş çizgiler neşesiyle

Karmaşık

Dağınık

Barınaksız öldürüyorum kendimi

Mesela tüm değerlerimi hiçe sayıyorum

Mesela annemi özlemeyi bırakıyorum

Mesela sütlü kahve söylemiyorum

Salınık

Nefessiz

Morarmış

Bedenim ki öldürüyorum kendimi

İpi sağlam yer diye bağladığım

Terkedişin

İpi can alıcı nokta diye bağladığım boynumdaki parmak izin

Karmaşık

Dağınık

Eskimiş

Geçmiş günler

İçinden

El ele yürüdüğümüz caddelerin birikmiş bir sürü sorusu olduğunu tahmin edebiliyorum

Dağlar bize paralel şekil kazanmışken iç anadoluda

Doğanın birikmiş bir sürü sorusu olduğunu da tahmin edebiliyorum

Etrafı tel ile çevreli küçük bahçenin içinde ki köpek beni görünce havlamıyor artık

Sarıp korkusunu geçireceğim kimsemin olmadığının farkında

Ve

Kendince sorularının olduğunu tahmin edebiliyorum

O bahçenin

Telin

Köpeğin

Annem saçlarımı yıpranmış avuç içiyle ovarken

-Sırf sen sevdiğin için kısa kestirdiğim saçlarım uzamadı hala-

Kafamda merhametin sürüklendiğini hissedebiliyorum

Söylemese de biliyorum

-Bu terkedilişi hak edecek ne yaptın sen?-

Ucu düşkün burnunu sevdim senin

Geçmemiş günler

Sahil kasabalarının limanlarından

Küçük balıkçı tekneleri sallanır durur

Sallanıp durdukları yerde yüzün gözükür

Çenemi dizime koyup oturduğum yerden

Sahil kasabalarının kumsalında

Paçaları dizlerine kıvrılı çiftler yürür durur

Yürüyüp durdukları yerde yüzün gözükür dalgaların hakimiyetine girmemiş kumlarda

-Özgür kumlarda

Özgür insanların yaşamadığı-

Dirseğimi zemine saplayıp uzandığım yerden

İlkokulda oturduğum sıralarda tanımadığım insanların yazdığı yazılar vardı onları tanıştıran

Sınıf öğretmenimin tebeşiri tuttuğu elin parmak uçlarında ki beyazlık

Önümde oturan oğlanın ensesindeki tüyler

Yan sıramdaki kızın kareli bordo eteğininden geriye kalan siyah çorabın kapladığı bacaklar

Bir çocuktum sınıfın her ayrıntısında yüzün gözükürdü

Buğulandırıp denizi fon yaptığım camda da baş harfin

Sayamadığım günler

Hata bendeydi sevgilim

Ben bir ömürlük öptüm seni bir anda

Her şeyi bir insana sığdırmaya çalışmadan önce bir düşündüm

Kim dayanabilir bu kadar yüke

Cisme

Kütleye

Bir avuç en fazla ne kadarını kaplayabilir yüzümün

Bir göz en fazla ne kadarını görebilir içimin

Bir kol en fazla ne kadarını sarabilir bedenimin

Her şeyi bir insana sığdırmaya çalışmaktan sonra

-Başaramadığım

Hüsrana uğradığım

Terkedildiğim-

Baş başa kaldığımdan sonra bütün sığmayanlarımla

Oturup kıyametin kopmasını bekledim

Hata sendeydi

Sen bir ömürlük sarıldın bana bir anda

Kalakaldım da

Geliyorum kendime

O ilk nefes kendince derin

Zannedersin kuyusu Yusuf'un

Boşluğunu yokladığım sabahlar yaşadığım ağustos depremleri

Ailemi kaybettiğim

Gibi acıyla büyütmek çocukluğumu

Gidiyorum dedim

Bir daha gelmeyeceğim

Gelmediğim için kaçıramayacaksın elini

Sıkamayacağım kaçırmaman için bileğini

Sevmiyorum diyemeyeceksin

Gitmenin

Bir daha gelmemenin en güzel yanı bunlar

İsyan değil bu

Fakat senin için yazılmış bir şiir olsaydım

Umurumda değil kimin yazdığı

İsyan değil bu

Fakat senin için koklanmış bir çiçek olsaydım

Umurumda değil kimin diktiği

İşsiz dönseydim bir kez daha

Ekmeği borçla

Suyu çeşmeden

Sevda için

Son tartışmamız olsun bu

Minareyi çaldırdım

Kılıfını mutlaka hazırlamıştır

Çünkü ben hayran hayran bakarken birden bire teoriler türedi aramızda

Teoriler türedi ve hepsi kabul edildi

Sevgi

Üzüntü

Hepsi

Kılıfını mutlaka hazırlamıştır

Gerek de yok öyle masrafa avcuna aldıysan kalbimi yeterli olacaktır

Bazı bazı öpersin durursa

Al sana işte suuni tenefüsle karışık kalp masajı!

Bu da kabul edildi

Ben yalvarmayı bıraktım artık yakarmayı

Ter dökmeyi bıraktım artık

Bıraktım yerime bakanlar var

Dizine uzandığım koltuk

Omzuna yaslandığım çardak

Elini tuttuğum otobüse bıraktım

İlkokul öğretmenime bıraktım

Beni biraz daha terbiyesiz yetiştirseydi çünkü
Sokaklarda ölmüş bir serseri olup tanımazdım seni

Anneme bıraktım oda öyle

Babama bıraktım orası biraz karışık tabi

Ve tabi ki de kapalı
Şişeler içinde yaşamaya benzer sıcağın altında;

Olmamandan bahsediyorum

Sorarlarsa söylersin

Karanlık bir yerde oturuyorum

Halim nicedir harab hatrım nicedir sorulmuyor

Kelebekler çarpıp çarpıp duruyorlar omzuma

Hey! Kavga çıkacak ha!

Her neyse bir ülkenin daha sonuna geldik

En son sarılıp kokladım ülkemi

Sonra ülkem olmaktan çıktı

Bende yurtsuz memleketsiz hasrete büründüm

Üşüdüm soğuk sular içtim

Terledim sıcak duşlar aldım

Sırf sen kendine iyi bak dedin diye

Sırf sen kendine iyi baktın diye

Sırf sen iyi bakmadın diye bana

Hayır! Hayır! Hayır!

Nasıl da ezbere söylüyordun bu reddedişi

Nasıl da emindin cevabın bu olduğundan

Kaburgamı kırdım bende

Bakalım gerçekten sevmişmiydim seni

Sevmişim çünkü hakettin pişman değilim

Bir şehri daha tepeden tırnağa izledim

Yüzünde ezbere bildiğim yerler var mesela

Bir şehri tırnaktan tepeye izlemek gibi yüzün

Öyle karmaşık detayda

Öyle bütün uzaktan

Çözemediğim benimde birşeyler var hayatımda

Hayatında

Hayatım

Mesela hayat gibi

Mesela şakağından öpmek gibi

Şakağımdan ağrılar dolu uzun yol otobüslerinde sana yolculuk yapmak gibi

Gökkuşağını izlemek tüm yol boyu gibi

Ama bunlar hiçbir kitapta yazmıyor tanrının gönderdiği

Yani okumadım ama yazmaz umarım

Çünkü sana özel sözler olsun istedim bunlar

O yüzden noktalar yerine kurşun delikleri var

O yüzden başlangıçlarında atom bombaları patlatarak yaraladım çocukları

O yüzden her ezandan sonra minareyi ele geçerip bağırdım seni sevdiğimi

Hoşçakal.

Masalar sallanıyor

Ben bilyeyim üstünde

Rüzgar çok yoğun

Ben dalım yüksekte

Hoşçakal.

Kusasım var

Çünkü midemdeki yerini boşaltmam gerekiyor boynunun

Kulaklarımda da silmem gereken hışırtılar var

Beraber yürüdüğümüz ıslak yollarda çıkardığımız

Ve ben bundan sonra zor bir daha inanacağım bir avuç içi bulmak

Bir kadın sevmek

Bir

Sabaha karşı dimdik durmak

En kötüsü bendim

Gözlerinden bir başlar topuklarına inerdi anlattıklarım

Bazen sesin gelirdi

Bazen askerden yeni dönmüş gibi gülümserdim saçlarım kısa sakallarım yok

Kulaklarım çıplaklıkla utanırdı

Bir kaç parça denizi bir araya getirip yüz diye temiz sular

Bir kaç parça türküyü birleştirip dinle diye temiz sözler

Bir kaç parça gelecek bir araya getirip

Yaşa diye temiz hayat

En kötüsü bendim

Derimi derin saydım

Islak havlular gibi kurulanmaya çalışıyorum

Bu ıslaklık büyük hüsranının hüznü

En kötüsü bendim

Hala sırımsıklamım

Uçabildiği kadar uçan kuş

Henüz çarşaflanmış yatağa mideler dolusu anılar kustum

Temizlemeye yine gülümsemelerin geldi olur olmaz beliren

Şeyhler isyan çıkardı sonra bende bastırdım bedeninde

Bedenin müdahelelere açık çok tehlikeli memleket

Bir yerlerinde hep hüküm sürdüm

Diğer yerlerinde konar göçer gezgindi dilim

Bu yüzden havaya suya ihtiyaç duymadım çoğu zaman

Denk geldiğim benlerinde yaşadım durdum

Şikayet etmedim

Ailenin en yaşlıları ölmek üzere olan az nüfuslu köyler de yaşamaktı bu hepten

Gidenler sadece giderdi

Gitmek platonik bir eylemdi

Gelenlere rastlamadım onlar için devlet henüz yol yapmamıştı belki

Sana tüysüz meyveler almak için sokaklarda kitap satmaya çalışan biriydim fakat hep yağmurlar yağardı

-Afedersiniz ıslak kitap sever misiniz

Taze ıslanmış

Uyandırdığın iyi oldu

Sana rağmen

Senin için sevmek bu

Boş gibi görünen şişelerin dibinde bir yudum su kalmak

Kapağı açılmayan tankerlerde olmaktan iyidir

Demek özlemek

Başka başka hayallerde var etmek demek 

Vurdumduymaz bir saatte hüzünlenmek durduk yere

Bir şeyin hatırlatması olur olmaz

Bir bardak

Bir saç kırık

Bir elin hayali dokunuşu ensede

Bana rağmen

Beni sevmek

Ne büyük bir hayat bu
içime ucu bucağı gözükmeyen gezegenler sığdırdın

İçime yankılar bıraktın

yeşillerle çevrili taş yollarda yürüdüğümüz de çıkan hışırtıyı

İçime öpücükler bıraktın 

alelacele son otobüse yetişirken

İçime sen bıraktın da

Sensiz gittin

Demek sevmek

Ellerime resimler çizmek demek gelecek dolu

O zaman isimsiz bir romansın

O zaman dağ evi

Evet kurt sesleri yabancı şarkılar oldukça romantik yanan ay

O zaman böcek sesleri o zaman çadır belki küçümen

Sonuçta bende senin küçümenin değil miydim zaten

Avuçlarına sığdığım zamanlar oldu

O zaman kuş gibi hafif tuğ gibi uc

Gidiyoruz gidiyoruz gidiyoruz

Sen izlerimizi siliyorsun yollardan

Ben gizli gizli yollar arıyorum

Ben duyuyorum

Sen görüyorsun

Tüm boşluklarımı

tüm boşluklarını

Tamamlamak bu

O zaman bir dağ bize ev

Hatırla dengede tutarken ellerimiz bedenlerimizi

O zaman işte evren bize kızmıştı çünkü bölmüştük onu

Evet ben çok geç buldum seni saklandığın yerden

Evet sen çok geç çıktın saklanmadığın yerden

O zaman baban beni kapıdan kovdu

O zaman annem başımdan vurdu

Yani koştuk arkamızda onca kibirli insan

Biriktirdiğimiz paraları harcadık

Biriktirdiğimiz özlemimizi harcadık sabahları uyanıp

Sen beni tıraş ettin yanağımda kanayan sivilciler

Ben seni doyurdum ağzının kenarından akan yağ

Katlanmış mendil üstünde yağ

Sen benim yanaklarımı okşadın bağıra bağıra

Hatırla bileğindeki damardan öptüm sağ

Kokun burnumun ucuna kurdu salıncak ve bağ

O zaman vakit geldi gittin

Vakit geldiğinde geleceğim diyerek

Sokağın vurdumduymazlığında sarıldık

Sokağın taşları gördü sarıldı

Sokağı teyzenin biri gördü yaşlı

Gitti resme sarıldı

Ve acıktık acıktık acıktık

Bir parça dudak bıraktın sonsuza sakladım

Bir parça saç bıraktın sonsuza bağladım

Bir parça sana adadığım ömrü bıraktım

Çantanda unuttuk yanında hala

O zaman zaten vapur gidiyordu ellerimizi dalgalara deydirdik deniz sarıldı

Sen bana bakmayı öğrettin ben sana okşamayı

Hala gelmediğin yerde beklemekteyim

Durulmuş sularda yüzün ay

Yüzeyinde ufak kara bir böcek

Ömür boyu hareket etmeyecek

Cebimden bir silah çıkaracağım

Ellerin durduraksız yeni bir evren çizerken

O silahla bir delik açacağım

Zamanı gelmemiş anıları yaşamış gibi anlatacağım

Ruhuma hükmedemeyen bedenleri kovduracağım

Hiç sevmediğin o benin de bir yüzyıl anılacağım

Kurulmuş aylarda yüzün su

İnsanlık adına çok değişik bir duygusun şimdi

Hiç karşılaşılmamış halk hala saf en çok

Ben bu mevsime ayrımcılık yapacağım tüm faşizmle

Bu mevsimi daha çok öveceğim Allaha

Hiç kimsenin karşılaşmadığı halk gibi güzel en çok

Sonsuzdan biraz önce hala sevdiğim

Anlatsam

Anlatsam sen ne dersin

Derin bir tutku mu

Aklıma dağılan ağaç mı

Gönlümde kırbaçlanmış sırt mı

Bir berlin duvarı yıkmak

Nicedir dergahım

İçim derviş mezarlığı

Ben bıçağı bileylemek gibi

Sürtünmeden doğan kuvvet

Ses

Keskin

Sürtünmeden ölen kör

Sen baltayı inatla betona vurmak gibi

"E hadi ölmek isteyen varsa ölsün

Doğmak isteyen varsa doğsun"

Derse tanrı

Kimse doğup kimse ölmeyecektir mesela

Derse

"Hadi sevmek isteyen varsa sevsin sevilmek varsa sevilsin"

Kimse sevmediğini sevilmediğini anlayacaktır o güne dek

Ben ateşi gerektiği zaman bulmak gibi

Çağı yüceltmek

Ateşe ateş demek

Isınınca susmak

-soğuktan bağırıyorduk çünkü-

Sen en çok olmamayı bulmak gibi

En gerekmediği zaman

Gitmeyi bulmak

Bedenim bilyelerde ışığım tırnak altlarında mahsur kalmak o vakit

Gözlerime bakma

Sivri körelir ateş söner

Gözlerime bakma

Gözlerim "araba çarpmış köpekler"

Yalvarır hala.