Güneşlik beyazladı iyiden iyiye
Gözümü kırptıkca biraz acı
Kim sever güneşi
Herkes değil
Dedi nu
Az önce yine hatırladım yüksek sesli yürüyüşünü ölümün
Pencereler açık
Hava temiz
Sinekler düşman
Kargalar sesli
Aramızdaki en kısa mesafe kilometrelerce
Konuşmadığımız her gün biraz daha kaybolursun alınyazımda ki
Aklımda türlü türlü hikaye
Aklımda türkü türkü gezip döndüğün yer yine dilim
Şimdi yeni uyanmış köpekler gibi öpüveriyorum avuçlarının içini
Sevgilim dediğim mağarasın
Ayrılık tarlalardan koşmama sebep oluyor
Otobüslere binemiyorum
Sen bilmiyorsun sormuyorsun halimi
Seni suçlamıyorum
Seni yetiştiren toplum emretti bunu
Sevgiden daha önemli şeyler dayattı sana
Oysa yok
Sen anlamazsın
Ben çekirdek kabuklarının arasında kalmışım çöpe dökülmüşüm
Benden artık düzgün bir insan çıkmaz
Tükettim yaradanın bana verdiği gücü
Tükettim yaradanın bana verdiği gücü
Yalvardığım son zaman sana
Sen anlamazsın
Ben daha dün çocuktum gittiğinde
Bugün ne kadar hızlı geçtiğinin farkına vardım zamanın
Cazı sevmeye başlamamdan belli değil mi
Seni sevmeyi bırakmam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
şiir midir?