Acı içinde haykıran bir köpek sesiyim

Bir alman kütüphanesinde karşılaşıyoruz seninle
Sessizliğindeki gizemi hiçbir kitapta bulamıyorum
Fırsatım varken kaçmalı bir yere
Hem geri dönemeyeğim

Tanrım uyut beni sen gücü yetensin
Kanıma işle kadın
Sen benimle birleşebilensin
Gerçekliğimi evreninde yaşatmana izin verdim

Seni alıp bir müzeye koydum ki sanat oldun

Okula giden çocukları görmüyorum
Gerçekliğin aramızda dolaşan uğultusunu duymuyorum
Kimsenin inançla gülümsediğini görmüyorum
Aldığım nefes mi bilmiyorum

Üzerinde dolaşan günahlarda payım yok
Yeni baştan varolamıyorum içinde
Lüzumsuz nesne oluyorum
Ve birikiyorum biriktikçe
Ve dökülüyorum muğlak bir boşluğa

Sonra bir devlet kurumunda karşılaşıyorum seninle
Devletin bekası için ağlamıyorum
Ellerinden öteye gidemiyor en müstehcen düşlerim