Durduk yere nereden çıktı bu ağlamak sil göktaşlarını

Resulullah köleliği kaldıralı çok oldu
kes ipimi
sünnettendir
yoksa biliyorsun
üstümdeki bir parça bez bile senindir

hayır yalnız değilim ben
bu gözlerin hiç göremeyeceği bir şey engelliyor bunu
öğrettiler ki
5 duyu organımız ile algılayamadıklarımız özneldir
hissediyorum ve hayatımın tek nesneli

baylar hissediyorum

ben mi yanlış öğrendim
hiç iyi bir öğrenci olmadım
ilkokulda sınıfın yüz karasıydım
lise de varlığım yokluğum anlaşılmazdı
görülmek istediğim zamanlar bir şaklabanlık yapardım
fazla mutlu olmak istedim o zamanlar
az biraz neşenlendim
gerisi çöptür
çokça pişmanlık

fakat her zaman söylediğim gibi
insan
hayatının kendi dokunuşunun dışında
bir etkiyle dönüm noktasını oluşturmasını beklerken
yaşlanır

yaşlandım
örneğin farkında olmadan dişlerimi sıkar buluyorum
örneğin tek başıma kalmaya korkuyorum evde
ki her an ölebileceğim korkusu
her an ölebilecek bir potansiyele sahibim çünkü

fazla bardak altlığı olan varsa alabilir miyim
diye sormuş gibi
düşün
bütün insanlar hiçbir şey söylemeden sana bakıyor
ve senin zamanı geri sarmak gibi bir yeteneğin yok

düşün
intiharın eşiğinde değilsin
etmişsin
atlamışsın
ve havadayken pişman olmuşsun
ve unutma senin zamanı geri sarmak gibi bir arzun zaten hiç olmadı

çünkü benim zamanı geri sarmak
ve senin gözlerine hiç bakamayacak olma ihtimalimde ki senaryoya
cesaretim yoktu
ve Resulullah köleliği kaldırmasaydı
emin ol
ellerini tasmam olarak çoktan tescil ettirmiştim
boynumda

ne hatırlıyorum biliyor musun
sanki çocuk olmasaydık o zamanlar
yani ben daha emzirmeyi yeni bırakmış olmasaydım mesela
sen hastanelerde peşinden koşturmasaydın küçücük bedeninle insanları
sanki o zamanlar zamanı ileri sarmak gibi
bir şansımız olsaydı
bunu kullanırdık
Ve Allah biliyor kimseye söylemezdik

anlamıyorum
bu ayrılıklarla dolu bir aşk mı
yoksa aşkla dolu bir ayrılıklar silsilesi mi

çünkü
benim zamanı geri sarmak gibi bir bükme gücüm olsaydı
sana bunu kesinlikle sorardım
ve cevap veremeyişini hiç unutmazdım

sen
yaşamda bir mecburiyetsin bana
ben
sadece bir öneriyim sana

Hangi ucuz roman kötü olabilir ki

Gözlerinden gözlerime bir ışık

Yansıma değil bu

Kaynağı sensin

Ellerinden ellerime bir sıcaklık

Ama bizim sobamız yok

Ama sen daha şimdi tutmuyordun bir kupada kahveni

Kaynağı ellerin

O muhteşem Attila İlhan kitabını yaz gecesi

Yüzüme salladığım zaman

Yanağıma gelen

Şiirsel serinlik

Gibi

Üfledin ya

İşte sen bir kitabın yaprakları gibi kendine has

İşte sen kitabın içindekiler gibi ahenkli

İşte sen kitabın sonu kadar küçük çaplı bir kıyamet

Faktoriyelsin!

Düşün

Senin beni ilk sevdiğin ana geri dönüyoruz

Ve ben hiçbir şeyi mahvetmiyorum

Ve hiçbir kavgada yenilmiyorum

Ve ağzımı her açtığımda aşk cümleleri kuruyorum birbirinden hoş

Düşün

Benim seni ilk sevdiğim ana geri dönüyoruz

Ve sen başkasıyla değilsin

Ve hiçbir manada tadılmamışsın henüz

Ve ağzını her açtığında faşistlere küfür etmiyorsun

Durağan yaşıyorum sadece

Sağcılar, sağcı olsunlar diye Allah'a dua ediyorum

Solculardan sevdiklerimi tenzih ederek bela okuyorum

Bir otomobil markası düşünüp sahibi oluyorum

Bir güzel yemek düşünüp yiyorum gece yarısı

Bir kadın düşünüp evleniyorum

Bir çocuk düşünüp kucağıma alıyorum doğar doğmaz

Sonra bir uçak bileti düşünüp

Azerbaycana gidiyorum

Bu dünyadan ayrılmak istiyorum

Kaynağı sensin

Seyahatlerimin

Fakat rüyalarım çok kısa

Özür dilerim

Param bitti ve tuvalet paralı!

Böyle yalnızlıkları daha çok seviyorum

Kırmızısını değil göğün sıyahını

Açışını değil çiçeğin sönüşünü

Sonra şiirlerin en sonunu

Ve rüzgarın üşütmesini

Biliyorum

Sen kimsesiz odalarda öpüşmeyi seversin

Sessiz evlerde buluşmayı

Karanlık sinemalarda sarılmayı

Yüksek yerlerde yürümeyi

Biliyorum benim gibi

Oturmayı sevmezsin tuna da

Gün boyu

Bir kaç farklı dünyadan

Bir kaç farklı ben getirdim sana

Ve artık yetemediğinde dünyalar

Yok oldum

Küçük hayatların büyük olayları

Geri al saatini

Bu gece de uykusuz geçti

Geri al söylediklerini

Unutamıyorum

Bu gece de bir barın kapısında bitti

Ben hatırlamıyorum

Madi anlatıyor

Geri al beni

Organlarımı topla dağıldıkları yerden

Bazısı peşte de aslanlı köprünün ayağında

Bazısını istanbulda unutmuşum

Bazısını alıp götürmüşsün izmire

Bazısını kimse bilmiyor 

İleri al zamanı

Güzel ise geleceğimiz hemen gidelim

Çünkü bittim

Yoksulluğunu daha ne kadar kaldırır aklım

Bilmem

Belki bir tren görüp atlarım önüne

Bu bir cenaze törenidir

Çok fazla susuyorum

Özellikle sensizken

Ayaklarımın altında

Hamam böcekleri dolaşıyor

Bu ev

Senin

Ve benim evim değil sanki

Öyle ki tanımadığım daha bir düzine adamla paylaşıyorum

Vincent adında bir kadınla tanıştım

Bana senden bahsetti

Nereden buldu seni

Ne zaman aşık oldu

Ve ne zaman terkettin onu

Bilmiyorum

Ama dön

Belli ki benden çok sevdi seni

Özellikle mi çok susuyorum

Yoksa sen varken de mi böyleydi

Bilmem

Çok zaman geçti

Ama bu ayaklarla yatağa giremem böcekli

Kızarsın

Sen kızarsan ben ağlarım

Ben ağlarsam sen ölürsün

Sen ölürsen

Muhtemelen daha çok susarım

Farkettim ki

İnsan

Belli bir saatinden sonra günün

Daha fazla acı çekiyor

1 Eylül

Derler ki

Eğlence parkında eğlenen çiftler

Ayrılırmış bir gün

Oradaki mutluluğu bir daha tadamadıklarından

Hep aradıklarından

Zamansız ayrılık olmaz der bazısı

Ayrılık öyle güzel bir zaman seçermiş ki hakikatte kendine

Öyle güzel ok atarmış ki

Tam kalbine

Sonra bir Afrika kaplanı nasıl ölmek istemez gibi ölürse

İhtişamını ön ayaklarına kadar indirip

İktidarsızlaştığı vakit

Bende

Gidiyorum şimdi senden

Çaresizleştiğim

Vakit

Unutmam

Her gittiğim şehirden mutlaka sana bir kül tablası alacağım

Mutlaka her gittiğim yerden sana bir anı alacağım

Senin fulya kokan saçlarını anlattığım kadınlardan

ruj tatları alacağım

Parfüm kokuları

Derler ki

Ankara da 

Gar da

Ayrılırsa bir otobüs başında

Bir çift

Mutlaka bir gün birleşir

Adını söyleyemedikleri

Dünyanın önemsiz şehirlerinden

Birinde

Fazla güzelsin/ aşığım buna

Gömleğimi

Islatan az yağan yağmur hemen geçiveren usulca uğramış

Nokta nokta

İşte bu güzel

Fazla avrupai

Fazla güzel

Sen değilsin

Aniden gülen

Saçları sarıdan renk çalmış

Saçları bir tutam

Saçları fazlasıyla yumuşak

Bebek

Gibi gözlerin

Fazla duygusal

Fazla güzel

Sen değilsin

Fazla uzun yolculuk sonrası

Fazla sersemlik

Uyku

Temiz hava

Demlenmiş çay

Sıcak yumurta

Taze domates

Fazla köyüm

Fazla Gümüşhane

Senden bir parça bunlar

Fazla güzel

Sen değilsin

Gömleğimi

Dur

Boynum açıklıktan hallice

Zaten

Dur ellerim fazla kirli

Seninki fazla temiz

Gömülü insan bedeni

Ölmüş kurbağa

Yeni doğmuş zürafa

Kokusu kanı teni gibi ellerin

Dur tutma eriyor elim

Ve gurur galip gelir

Yüzünü unuttum

Yüzünü

artık 

Bahsedemem o yaprak iskeleti eğrili dudaklarından

Unuttum çünkü yüzünü

Şimdi gecenin bir yarası aklımda dolaşan 

kerahat rengi tenin 

hiç değil