Hele el değmemiş kulak memelerinden süt sağ bana
Dervişe laf eden küçük gözleriyle cahile
Cahil kurşun sıkıyor
Dediğim bir köy yaylada bitiveriyor aniden
Sevda tüyü de ani
Ölüm de
Seni ilk gördüğüm bahçeyi müze yaptım kendimce
Ve sesler doğa doğa
Karıştığı da doğa
Kaybolmadığı da
Herşeyin boşluğa yayıldığı doğruysa
Ben hala ilk günkü gibi tutuğum
Çobanım yatağım dağ köşesi
Çayım odunda kaynar durur
Aşım pestil
Özlemim ağaç kökleri gibi uzanıp uzanıp terinden öper
Işığa hasret hayvanlar otlattığım geceler
Çünkü doğmak bilmedi güneş
Gidiyorum hor edildim
Vazgeçtiğim de
Sana son hediyem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
şiir midir?