Çok fazla rüzgar esiyor!

Gün eksile eksile kalmadı

Güz bir ayrılığı daha kaldıramaz diye ben kendimi kanatlarına kelepçeledim

Ne dediğini anlamıyorum sevgilim

Biraz daha açıklayıcı ol

Mesela seviyorsan yanaklarıma sür elini

Bacaklarında uyut

Gözüme kaçmış toza üfle

Başım dönüyorsa koluma gir

Uçuyorsa aklım başımdan tut

Söz bir ayrılığı daha bahsetmeyecek mecmua

Gün eksile eksile

Seni seve seve

Özleye özleye anne

Komşu gele gele

Bir hal oldu ev

Bu evde ölmeyi yasaklıyorum o kadar!

Bir daha.

Karanlığın İçinden Gelen

Halim hal değil

Terkedilmiş sal kışa

Eşyasızca yalvarıyorum biryerlerde

Biryerlerden gelen 

Irzına geçilmiş turuncu ışıklar çarpışıyor perdeyle

Gerinde hiç-birşey bırakmayı sevmezsin diye

Lambayı söndürmüşsün

Uzayı bükmüşsün

Zaman bile geçmiyor

Ben esniyorum tüm dünya uyuyor

Kimsesiz bir yere benziyor o zaman

İşte o zaman yeni bir gezegeni keşfetmişim gibi sevinip

Elbette ona senin ismini veriyorum

Bakışmayalım

Bu yeni bir kurtuluş savaşına hazırlanmak kadar terletiyor beni

Ne er var gözlerini koruyacak gözlerimden

Ne el sürebilirim yanaklarına savunacak

Dudaklarına tırmanmak gerekiyor

Ve benim halim hal değil

Saçlarını kesip bayrak yapasım gelir

Terkedildim kışa ben

Karanlığın içinden belir!

Fazla Uzaklaşmış Olamazsın

Damdan düşme mutluluklara sığınıyorum

Sığındırıyor çünkü sert esen hüzün

Önüme konulan yemek

Elime aldığım bardak

Perdesini açtığım cam

Fişini taktığım ütü bile

Şikayetçi işte dön

Dağdan düşme gerilladan medet umuyor sanki millet

Nasıl inanç

Nasıl mantık

Nasıl ceza

Daldan düştü çocuğun ölümü 

masanıza meze

Bir yanda silah diğer yanda ekmek

Bir yanda küfür diğer yanda hükümet

Bir yanda cinayet diğer yanda muamma

Nasıl görmezden geliriz

Sabaha çıkamadı eylem gecesi Cumhuriyet

Damdan düşme mutluluklara sataşıyorum

Siz değil misiniz habersiz gelen

Siz değil misiniz günah işleten

Siz değil misiniz en ağır hüzne 

Randevu veren

Ah benim kör gözlerim

Duymayan kulaklarım

Hissetmeyen tenim

Kendimi bitmiş döngünün içinde buluyorum

Sığındırıyor beni sayfa aralarına sert esen hüzün

Varlığın tekel

Ve

Hala artıklarınla geçiniyorum.