hangi kadınsın sen

Bu saatlerin kadınısın sen
Kimselerin konuşmaya gücü olmadığı
Önlerine bakarak yürüdüğü
Uzaklardan gelen seslere anlam katmaya çalışılan
Saatlerin kadınısın
Beklediğim

Bir yerlerden düşsem
Belki kaldırırsın
Yardıma muhtaç olduğum aşikar

Bu saatlerin kadınısın sen
Aklıma geldiğin
Yediklerimi çıkardığım
Korkunç bir odada uyuyorum içime doğru eğilerek
Cümleler kurmayi geçtim aklımdan geçiremiyorum

Yitireceğim diye

Başka insanlara düşsem
Belki kaybolursun
Yardıma muhtaç olduğum gün gibi 

görülmeyi görülmeyi

minarelerden atlıyorum
kaldırılamayan cenazeler korku ve koku yayıyor
meyhanelerden çıkmak için sebep arıyorum
tamburlar içime doluyor
merdiven altlarında saklanmış çocuklar gibi
sonsuza kadar kalacakmışım iki büklüm
ayaklarını göremezsem bir daha çıplak

enlemler ve boylamlar yeterli olmuyor seni bulmama
bir arayışı nihayetsiz bırakıyorsun
zamana ve mekana sığdırılamıyor yaşadığın
düşünmek yeterli olmuyor
tarif etmeksizin baştan sona bürünmüşlüğünü

eksik parmaklarım var ellerinde
bir hayli boşluk yaratıyor lüzümsüzluğu
ve daha nice ölü dolu otobüsler yansıyor dalıp gittiğin bakışlarından
dolana kadar hayli boşluk
çoğalarak devam edecek

bölgesel yaralarımda sebep bulmaya devam ediyorum seni
uzuvlarımın bir köşesini mutlaka eritiyor
yokluğunun verdiği korku ve yaydığı koku
eriyen yerlerimden akıyor söyleyemediklerim

beklediğini bilene kadar
inecek uçağımı
aleyhime işleyen zamanda
insanlığımdan uzaklaşmaya devam edeceğim

Norrland

Fazladan taşıyorum kitaplar
Ağırlık yapmıyor asla
Önüme gelenle paylaşıyorum sayfa sayfa koparıp
İntiharlara yol açıyor

Ne beklediğimi bilmiyorum beklerken
Gökten inmiyor ve malum olmuyor
Köşelerden dönmediğim gibi karşılaşmıyoruz

Gece korkusu kaynar sudan yükselen buhar formunda yayılıyor hücreselliğime
Buğulanmış pencerelerden bir kurguyu seyrediyoruz
Derimize kadar çıplağız
Tüylerimiz diken ve tenimizin pütürü gözlemlenebilir halde
Meme uçlarımız sert ve tutunmayan ellerimiz mor
Öleceksek de tek parça gömüleceğiz diyorsun
Öncesine yüklediğin anlam oluyor bu
Gidişinin

Bir ara
Sevmediğin mevsimlerden konuşuyorsun
Anlamadığın filmlerden ve rahatsız yataklardan uyutmayan
Tamir edilmesi gereken banyo musluğunun başında oturup ağlamandan
Sen anlatırken
Henüz ismi konulmayan bir rengi alışkanlık edinen boynuna bakıp
Nasıl geçmediğini anlamıyorum zamanın

İntiharlara yol açan kitaplar taşıyorum yanımda
Giderken nereye olduğunu bilmeden
Sonrasına yüklediğim anlam oluyor bu
Gidişinin

Kulum

Bir şiirin başlangıcını unutuyorum
Aklıma düşüyor gülüşün
Ya da
Aklıma düşüyor gülüşün
Ve unutuyorum bir şiirin başlangıcını

Hep mi denk gelir

Fazla müstehcen ellerin var senin
Çırılçıplak
Hele tırnakların
En edepsiz yerin
Bakılmakla doyulmuyor

Karanlıklar olur
Karanlıklar cazip bir teklifle olduğumuz yeri kaplar
Nefesinin örgüsünden anlarım uyuduğunu
Yalnızlık çökmez öyle zamanlarda
Aç sokak hayvanlarına varana kadar herkesi razı zannederim

Ellerimden bir şey gelmez
Ellerini tutmaktan başka
Sığdırmayı çalışmak benimkilere
Yegane çaba

Bir Başka Sanatçının Günlüğü

Boyuyor renkleri kendi renklerine
Olmadık yerlerden tuhaf sesler çıkaran şiddetli rüzgarı çizmeye çalışırken
Boşveriyor yaşamayı
Süzülüyor kusursuzca
Unutuyor insan olduğunu
Bulunuyor yıllar sonra, bir kartalın yuvasında
Bir başka sanatçının günlüğü

Eline aldığı tablodan toprağı koklamayı biliyor
Şarabı içmeyi
Kadını öpmeyi
Nefreti etmeyi
Ve öldürmemeyi bir çiçeği

Güzel şarkılar çalabiliyor bazı resimlerde
Saatlerce süren dinlemeler
Her bakmaya anlamları değişen sözler duyulabiliyor
İnsan unutabiliyor insan olduğunu
Ve dönüşebiliyor bir tanrıya bazı resimlerde
Derenin aktığı yönde bir başka dereyi beklerken bulunabiliyor
Bir başka sanatçının günlüğü

Böyle ölmeyi isterdim