Kafam sarık beyaz kelimin bir kısmı mahlukat
Ellerim kendi kendilerini sokuyor soktukları yere
Yürüyorum
Soğuğun kıçına pandik atmaya hazırlanıyor derece bilmem kaç
Gidiyorum
Güneşi arkama aldım gibi güçlüyüm
Gördüklerim geçmişin izleri
Tabi ki değişmiş biraz daha kilolu
Bana bağırmayın kuşlar bana
Ben kendi kendimi duyamıyorum dahi henüz
Arabalarda
Sokaklarda
Evlerde
Evsizlerin meskenlerinde
Seni düşünürüm
Akşam akşam annem ölüyor
Ben kendi halimde bir hayvanım
