Doğrudur

Bu beraber çıktığımız ilk otobüs yolculuğu 

Yani sonsuz duraklar hayal ettiğim doğrudur 

Omzunda sonsuz bir uykuya daldığım da doğrudur

Yani rüya görmediğime emin olabilirsin

Bundan daha güzel ne hayal edebilir beynim

Gitmediğim görmediğim bilmediğim

Tam uyuyacağım ayin başlıyor 

Kafamı kalbime eğiyorum

Kaldırıyorum

Odama yağmur yağıyor

Anne! Odama yağmur yağıyor!

Ve daha nice ölü dolu otobüsler

Ben konuyu kapatacakken

Sen

Devri açtın

İçime uzaydan uzaya atlatan kara delikler açtın

Ben tam kapatacakken

Ve gidecekken

Ve Unutmak için

Güldün

Devrin

Marşın 

Ülkenin en sevilen anı bu

Sevda başladı savaşı

En çok kurşunu galaksilerim yedi

Yani içimde dönüp durmayan his

Sonuncusu fazla parçalı bulutluydu söylediklerinin

Kolum yorgandan taşmış da üşümüş gibi

Kaldım

Yolcuyum da

Farkettin mi

Çöpcünün sürterek götürdüğü süpürgenin sesini

Sabahın dört buçuğunda bastıran

Kuş sesleri

Ve içimde okunmuş ezan tekrar tekrar

Bu bir otobüs yolculuğu herşeye rağmen

Haçlı seferlerine rağmen

Farkettin mi 

kapalı trafik ışıkları sağdan soldan gelen arabalara engel olmamışsa daha nice çarpışmalar

Daha nice ölüm yıl dönümlerinde andılar

Bizde çarpışmalıyız

Ve içimde okunmuş yazıtlar tekrar tekrar 

Daha ne kadar göğüme yükselebilirsin

Bilmiyorum

Buğuma bulanmış o anda

Şu son çocuğa iyi geceler demek de varmış 

Ağzımda gevelediğim bir yüzyıl anlatılacak edebiyat dersiymiş liselerde

Haberim yokmuş

Olmasın

Şu son çocuğa derdimi yara yara anlatmak da varmış

dünyanın evrene düşen gölgesinde gölgemi aramak da

Başımı dizlerimin arasına sokup da

Ağlamıyorum

Hayır ağlamıyorum neptün bana öyle bakma

Şu son çocuğa yağa yağa taş olmak da varmış

Kim günah işlediyse kendi çeksin cezasını diye bağırmak da

Annem susmasın daha

Yattığım yerleri kaybolmuş insanların son hayalleriyle doldurmak da kimin aklına geldiyse

Yağa yağa taş olmak ona da

Şu son çocuğa iyi geceler demek de varmış

Yağmurlu sissiz eşsiz perisiz yalnız bir sabaha

Parça parça estiğinde rüzgar

Parça parça gömüldüğünde ölü

Parça parça çaldığında mızıka*

Parça parça hatırladığımda seni

Çünkü zaten gölgelenmiş bir yerde

Daha ne kadar gölgemi bulabilirim ki

Bir iki defa ağladığımda da

Sadece romada çalınmış bir piyano

Gibi 

Romantik başlangıçlar ve bitişler zuhrediyor göz kapakların

Yaşadığım yüzyıldan bahsediyorum sevgilim

Ölümlere küfürler edilir

Bürokratlarada

Doğumlar hep iyi zannedilir

Kimin doğduğu önemli değilmiş gibi

Sadece türkiyede yetişmiş bir bitki türü

Gibi

Klasik başlangıçlar ve farkedilmeyişler yaşatıyor dudak hareketlerin

Diyorum işte yemek masasına yakışan çatal seslerimiz var

Aldırmaman garip

Suçum atayı öldürmek mi şimdi!

Fazla fazla yalan söylüyorsun gitmek için

Sadece afrikada doğabilen bir insan türü

Gibi

Doğaya aykırı başlangıçlar ve nefes alışlara hükmediyor burnun

Ben buna birşey diyor muyum!

Sana sarılması için peygamberler arıyorsun

Ben seni mezarlık altında bekliyorum.

Kaçak bir andan

Son tahlilde yanıyorum

Üst komşumuz yine ses çıkarıyor

Ben gözlerimin ağrımasına aldırmaz biriyle yatıyorum

Yatışım evrenin güneşi

Çünkü günelde galaksiye yatıyorum

Işık çekiyor

Allah tek

Avuçlarım açılır pek

Dualarım kabul olmaz 

Yinede

Sevdğim eyfel kulesinden atlamasın

Tüm şehri bir kabileye satmışım peşin

Ticaretten anlamıyorum

Ellerim sapan gözlerim taş

Sana sesleniyorum uzaklardan 

"ciğerimin yanması yansımandan değil!"

Başına bişeyler gelirse beni bul

Çünkü bu dünyanın en şanssız insanıyım

Kaç yıl oldu bilmiyorum sandım

Hayatım gözler önünde değil ama saydamım

Ellerim maktül kanı

Asansör leş

Dolarımız sakatat

Sana bir kahvaltının çayını tarif ediyorum

Keşke burda olsaydın ve 

Buğday kokan elerini öpseydim